Trois Couleurs

Trois Couleurs Rouge (Puyferrat)

Auros / Preora, April 2016

Ik herinner mij de dag waarop ik voor het eerst Kieslowski’s film “La double Vie de Veronique” zag. Met een indrukwekkende Irène Jacob die zichzelf in Polen tegenkomt en later, in Frankrijk, een marionettenspeler ontmoet. Dit was het Frankrijk waarvan de keuken naar “bouquet garni” rook en de overige kamers naar Savon de Marseille.

Ja, ik herinner mij eveneens dat Kieslowski kort daarna zijn Trois Couleurs trilogie opnam. Jacob acteerde opnieuw in Rouge en Juliette Binoche in Blue. De sterren waren dus aanwezig en de films waren zeker niet slecht maar de betovering van La double Vie ontbrak.

TroisCouleur2

Trois Couleurs Blanc (Puy Servain)

Ik herinner mij een scene uit Blue waarin een auto met hoge snelheid over een verlaten departementale weg raast. Zo’n weg waar wij nu soms kilometers langslopen. De auto is op weg naar een onlangs gebouwde, karakterloze burgerhut. In dat huis wordt geen bouillon met bouquet garni bereid maar stopt men een literpak tomatensoep van de Carrefour in de magnetron. Dat is het Frankrijk waarin wij verzeild zijn geraakt.

TroisCouleur2

Trois Couleurs Blue (Auros)

En, ja, daarom, als we het zoveelste dorp zonder bar, bakker & restaurant doorlopen, herinner ik mij “La double Vie”, hoor ik het geluid van een Franse stationsbar, zie ik de verbijstering van Irène’s gezicht als ze de foto’s van haar Poolse reis doorbladert en kijk ik over haar schouder naar de magie van het poppenspel.

En geniet ik van de Trois Couleurs die we onderweg tegenkomen.

Bekijk ook:

Marcello Mastroianni & Francesco Tato, Ik herinner mij (Mi ricordo, sì io mi ricordo) (1997)

Kieslowski, La double Vie de Veronique (1991)

Kieslowski, Trois Couleurs Blue (1993)

Kieslowski, Trois Couleurs Blanc (1994)

Kieslowski, Trois Couleurs Rouge (1994)

Een gedachte over “Trois Couleurs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *