(Perigueux -) Saint Astier, 7 april, 28 km, totaal: 1245 km

(Saint Astier -) Mussidan, 8 april, 27 km, totaal: 1272 km

(Mussidan -) Chateau Puy Servain, 9 april, 22 hr, 9 ºC, 31 km, totaal: 1303 km

Wanneer je de wandelgidsjes doorbladert kan je denken: dit zijn de routes, dit is de Camino. Eerst door België, dan naar Vézelay en via de Camino Francès naar Santiago. Maar als je loopt besef dat er oneindig veel Camino’s zijn. Iedereen loopt een unieke Camino, twee mensen die over de dezelfde route naar Santiago lopen kunnen een geheel andere tocht gemaakt hebben.

Want als je in de regen naar Saint Astier wandelt heb je een volstrekt andere ervaring dan wanneer je, zoals wij, op een zonnige dag door een felgroen bos daarheen loopt. En je beleeft St Astier geheel anders indien je overnacht in het dorp of wanneer je hebt gekozen voor de “Refuge Privé Château de Puyferrat” dat 2 kilometer daarbuiten in de beboste heuvels ligt en een Marten Toonder-achtig kasteel blijkt te zijn waarin elke vermoeide pelgrim de sleutel van een eigen suite ontvangt.

 

Refuge Privé Château de Puyferrat

En daarnaast is ook belangrijk of je dan alleen in de eetzaal van het kasteel zit of met een paar andere pelgrims praat over de tocht. Dan merk je ook dat de één de Camino ziet als een lange afstandmars die zo snel mogelijk afgelegd moet worden terwijl de ander het rustig aan doet, stopt waar hij het prettig vindt en pas na een paar dagen weer verder loopt. Dat de één een Excel spreadsheet heeft van al de gereserveerde overnachtingen (met adressen, telefoonnummers en websites) en dat anderen op stap gaan zonder te weten waar ze die avond zullen slapen (dat gebeurde ons onderweg naar Mussidan, uiteindelijk bleek de gemeentelijke rifugio nog plaats te hebben).

De Camino, wat is dat toch een wonderlijke tocht! Sinds Limoges deelden we het pad met veel andere pelgrims, zaten we ’s avonds met wat Nederlanders, een stel Belgen en twee Fransen te praten. Maar nu zitten we plots helemaal alleen in een rifugio dat een gebouwtje blijkt te zijn van een wijnchâteau. Het was vandaag vreselijk weer, Dauerregen, dus we nemen aan dat de andere pelgrims bij een eerder onderkomen gestrand zijn.

toegang tot de rifugio op Château de Puy Servain

Vanuit het raam van de rifugio kijken we op een binnenplaats waar tractoren staan waarmee boeren de wijnheuvels inrijden en bij de aanmelding stond ik bij de receptie van het château waar het hele produktenpalet stond uitgestald. Ik ben niet met lege handen naar de rifugio teruggekeerd. De eigenaresse had in een rieten mand eten voor ons meegenomen (voor de avond: courgettesoep, chili con carne, geitenkaas en appel-pruimen compôte en voor het ontbijt stokbrood met zelfgemaakte jam en yoghurt. Het blijft ontroerend om te merken hoe goed de meeste gastheren en -dames voor je zorgen, hoeveel plezier ze hebben om ons, de pelgrims, een goed onderkomen te bieden na een lange dagmars).

We weten nog niet waar we morgen slapen. Hoogstwaarschijnlijk in de gemeentelijke herberg van Pellegrue maar die namen de telefoon niet meer op toen we ze om 18 uur belden. We hopen dus dat er nog plek is in die rifugio. In ieder geval hebben zijn we dan de Gironne gepasseerd en in het Bordeaux wijngebied aangekomen. Om maar een detail te noemen.

Maar wellicht slapen we elders, in een stadsvilla of boerderij, ontmoeten we nieuwe mensen of zien we oude bekenden en praten we tot laat in de avond.

Om daarna de dag af te sluiten met een uurtje te lezen in het magistrale boek van Philipp Blom.

Zo zijn er talloze andere Camino’s, langs dezelfde plaatsen en hebben al die pelgrims weer andere ervaringen.

We wensen jullie een prettig weekend en voor morgen (zondag) een mooie wandeling door de bossen.