Nooteboompje

Proletarisch café, Captieux

(Saint Hilaire de Noaille -) Pruera, 12 april, 34 km, Totaal: 1361

(Pruera -) Captieux, 13 april, 27 km, Totaal: 1389

(Captieux Hotel -) Captieux Rifugio, 14 april, 18 hr, 20 ºC, 0,1 km, Totaal: 1389

Captieux heeft alles. In vergelijking tot eerdere kleine Franse dorpjes is de overdaad hier enorm. Twee bakkers, twee banken, die supermarkten en nog meer bars. Alleen de bevolking schijnt het niet te beseffen.
13.30 uur. Het is zonnig en de stoelen staan buiten op het terras maar mensen laten zich nauwelijks zien. Aan twee tafeltjes eten mensen meegebrachte sandwiches die ze wegspoelen met frisdrank. Het is immers nog middag. De overige tafeltjes zijn leeg en stil.
 Captieux2
Boulevard de Captieux
13.45 uur. Ambtenaren en arbeiders zijn aan het werk want Bar Cercle des Travailleurs is dicht, potdicht, luiken zijn voor de ramen en het ziet er niet naar uit dat het ooit nog eens opengaat. Maar wellicht dat hier nauwelijks nog mensen werken, naast de middenstand natuurlijk maar die laat zich in een dergelijk rood bolwerk niet zien.
Van een deel van de potentiële klandizie begrijpen we waarom ze niet loom naast ons zitten. Een groep mannen en vrouwen van leeftijd staat voor de kerk in frisse kledij, met nieuwe wandelstokken en lichte schoenen. Ook zij zullen de Camino lopen al is het maar een minuscuul deel.
Van nog meer bewoners wordt duidelijk waarom ze niet in de zon zitten. Een van diegenen zal dat zelfs nooit meer doen, die ligt horizontaal in de lijkwagen en twee Renaults Espaces daarachter zitten vol. De dode zou zich bij bij de andere passagiers hebben verontschuldigt, de siësta is hier namelijk heilig, dat hebben we door schade en schande al wel geleerd. Maar na de plichtplegingen zal iedereen aan tafel gaan, het glas heffen, op de dode proosten om daarna verder te praten over het laatste nieuws dat ze bij één van de twee bakkers hebben gehoord, de lotto die hier op 23 april wordt gehouden ter financiering van een schoolreisje of over de Mirages die voortdurend over Captieux vliegen. We zitten op een goed beveiligd stukje Frans grondgebied.
De kerk van Captieux lijkt de weinige activiteiten stoïcijns gade te slaan of ze dut zelf ook want haar ingewanden zijn leeg. Naast de kerk staat de heilige Franse drie-eenheid: stadhuis – postbus – oorlogsmonument. Maar niets lijkt de eeuwige waarheid te bezitten, het dogma is hier onderuitgehaald door een klein plakkaat dat aan de muur van het stadhuis is bevestigd. Net alsof Luther in Captieux opnieuw zijn stellingen heeft bevestigd. Het plakkaat herdenkt de reeks van aanslagen die op 13 november in Parijs werden gepleegd. Gek eigenlijk dat we nu pas, na meer dan 1000 kilometer in Frankrijk, pas de eerste officiële herinnering aan deze aanslagen tegen het hart van de Franse staat, de vrijheid, zien. Maar ook vreemd dat men niet tegelijkertijd de aanslag op Charli Hebdo heeft herdacht.
Ik hoop dat de anarchie in Captieux zich over het land zal uitspreiden. Dat op elke mairie een klein plakkaat wordt getimmerd, een grote uitvoering mag ook, met in een hoekje een comic uit Charli Hebdo.
Captieux4
Nagedachtenis aan de terreur in Parijs
Voor een Nooteboompje is maar weinig nodig. Een terras  met wijds uitzicht, het liefst aan een Place de la Republique, Plaza de Armas of Piazza Cavour. Koop een krant, bestel een pastis, nestel je in de zon en observeer het leven. Het liefst met een Moleskine boekje en pen.
We hebben onverwachts een rustdag ingelast. Die zouden we eigenlijk houden aan de voet van de Pyreneeën maar Puck was gisteren erg moe en liep niet lekker. Vandaag hebben we daarom pas op de plaats gemaakt. Of toch niet helemaal, vanochtend hebben we 50 meter gelopen van het Hotel Restaurant Bar Cap des Landes tot aan de mairie en ons daar aangemeld voor de gemeentelijke rifugio. Puck lijkt weer bijgekomen maar we zullen, hoe dan ook, geen tochten maken die langer zijn dan 30 kilometer. Morgen om 9 uur staan we weer in de starthouding, op weg naar Spanje.

4 gedachtes over “Nooteboompje

  1. Hoi Monique, Tim en puck! Vanmiddag was is
    Ik bij Agnes in de kapsalon. Ze heeft me ook geweldig geknipt! We hadden het natuurlijk ook over jullie grote en bijzondere avontuur. Echt gaaf wat jullie doen!!! Ook namens han Anna en frank nog heel veel plezier gewenst. Wat maken jullie ook een geweldige blog! Marije

  2. Afgelopen week is de zool van mijn bergschoen, een Meindl Burma, afgescheurd. Niet getreurd, de schoenen waren al tien jaar oud, maar ze zaten zo lekker dat ik weer precies dezelfde schoenen nieuw wilde kopen. Gisteren naar Carl Denig geweest, voor al uw kampeerartikelen, sinds 1912. Voor de zekerheid had ik mijn oude bergschoenen ook maar meegenomen.
    Denkend dat deze schoen tegenwoordig wel de Meindl Myanmar zou heten en me afvragend of deze schoen wel dezelfde voortreffelijke eigenschappen zou hebben als de Meindl Burma, verzekerde de verkoper van Carl Denig me hiernaar gevraagd, dat de Meindl Burma nog steeds wordt geproduceerd op de dezelfde wijze als tien jaar geleden. Toch wilde hij nog even mijn oude meegenomen bergschoenen bekijken. “Maar mijnheer, deze schoenen kunnen nog prima verzoold worden en gaan dan minstens nog tien jaar mee. In het oosten van het land hebben wij onze eigen schoenmaker die nog met de originele Meindl-leesten werkt”. Heerlijk dat nog zo’n degelijk en betrouwbaar instituut als Carl Denig bestaat.
    In dit verband dient nog opgemerkt te worden dat de Meindl Perfect, die Tim in 1992 voor me heeft gekocht toen we tochten door de Andes hebben gemaakt, eveneens nog steeds wordt geproduceerd door Meindl en wordt verkocht door Carl Denig. Dit is echter voor mijn wat ouder wordende voeten een te stugge schoen en ik houd het bij de Meindl Burma.
    Geweldig dat degelijkheid en betrouwbaarheid nog steeds bestaan. Dit terwijl je zal zien dat Myanmar over tien jaar weer gewoon Burma zal heten.
    Of zoals de Taoist Zhuangzhi al zei “de waarheid bevindt zich in je voetzool” Maar tot dat inzicht was Puck natuurlijk al lang zelf gekomen.
    Houd vol en veel geluk.

    1. Ha Rene, Goed dat je over de Meindl Perfect uit 1992 begint maar niet vermeldt dat ik ook nog een slaapzak, matrasje, pickel, regenjas, regenbroek, fleece, onderkleding, sokken, koplampen en veel ander kleinspul vanuit Schiphol naar Quito moest sjouwen. Twee plunjebalen vol spullen om vulkanen in Ecuador te beklimmen en waarvan het gewicht VER over de maximale limiet schoot. Daarvoor moest ik toen een boete betalen waarvoor ik nu met de KLM naar Santiago (en weer terug) kan vliegen. Om daarna met Monique in de herfst naar Lissabon te gaan. Je begrijpt dat ik vandaag tijdens het lopen met de zware rugzak aan niets anders heb gedacht en dat ik de optie van een tegenprestatie na 24 jaar – bijvoorbeeld het dragen van mijn rugzak tijdens de komende 1000 km – zeer interessant en redelijk vind aangezien de afstand Amsterdam – Quito 9594 km bedraagt. Maar laten we dit idee maar net als goede wijn eerst maar even rijpen. Tot ziens!

      1. Was het niet jouw idee om die godvergeten vulkaan in het noorden van Ecuador te gaan beklimmen? Ik kan me nog goed herinneren wat een hachelijke tocht dat is geweest. Dat deel van de Andes bleek namelijk uit een soort krijtrotsen te bestaan die onder je vingers verbrokkelden. Aan de door jou aangeschafte uitrusting, in het bijzonder de pickel en steigeisens had ik hoegenaamd niets. Het was dan ook een wonder dat ik mijn laatste rustplaats niet daar tussen de frailejones gevonden heb.
        Overigens heb ik de door de tijd bijna verteerde pickel en steigeisens pas vorig jaar bij het grof vuil gezet. Een uurtje later liep een zwerver er in het Vondelpark vervaarlijk mee te zwaaien. Opvallend dat we sindsdien hier in de buurt veel minder overlast van zwervers hebben.
        Komende week zijn we een paar dagen op Vlieland en ben ik offline. (Vanochtend stond nog in de krant dat de enige plaats waar de moderne mens tegenwoordig nog offline is, de sauna is. Sauna Egmond heeft in dit verband een verbod ingesteld op de google-bril!)
        Als ik terug ben zal ik echter dit blog weer met veel plezier lezen en vooral controleren op een juiste weergave van de feiten.
        Houd vol en veel geluk.

Laat een antwoord achter aan René Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *