(Hotel de la Poste)
(Saint Révérien – ) Prémery, 17 maart, 18 hr, 11 uur, 18 km
Tijdens onze Camino wilden we bekijken hoe “het” gaat in Belgie, Frankrijk en Spanje. Hoe staat Europa ervoor? Elke dag pakken we sochtends vroeg de rugzakken, eten een Frans ontbijtje (geroosterd brood, boter, confiture en een kom koffie) en stappen daarna naar buiten om rond 5 uur alles weer uit de rugzak te halen, in een gîte, een gemeentelijke pelgrimsopvang, bij particulieren of in een hotel. Steeds opnieuw, elke dag verder, Ultreia.
(gemeentelijke pelgrimsopvang Saint Révérien)
In de jaren ’30 trokken ook veel mensen mensen soortgelijk van de ene naar de andere plaats. Twee joodse schrijvers uit het oude Habsburgse rijk, Stefan Zweig en Josph Roth, waren gevlucht vanwege het opkomende nazi-regime en reisden vanuit Wenen en Salzburg naar Zürich, naar Parijs, naar Londen, naar Oostende etc. Hoe anders zag hun leven eruit, afgezien van de angst over de politieke ontwikkelingen en het soort vervoer (in hun geval trein en boot): Zweig verbleef gewoonlijk in tijdelijk gehuurde villa’s of luxe hotels terwijl Roth meestal een kleine kamer had van een 2e of 3e rangs hotel. Maar allebei waren dagelijks te gast in restaurants en bars, andere schrijvers ontmoetend of werkend aan het laatste verhaal.
Zweig emigreerde uiteindelijk naar Brazilië en pleegde zelfmoord, na een ongelukkig huwelijk, ver van zijn vrienden en in een wereld waar Hitler nog aan de winnende hand was. Roth stierf in Parijs, na te veel alcohol en zijn lichaam te hebben verwaarloosd.
Ik hoopte ze aan te treffen in Hotel de la Poste (Vézelay). Roth ergens achteraf, brommend en met een bier op tafel, en Zweig in een fauteuil bij de entree, oude (voor hem dus nog nieuwe) kunstboeken doorbladerend. Helaas, hun stoelen waren leeg, we hebben nog op ze gewacht.
Ik denk aan ze als we een Frans dorpje binnenlopen (vandaag Prémery, 2300 inwoners), en opnieuw ontdekken dat er geen bar of restaurant open is. Soms zie je nog wel een uithangbord maar is het “Te koop” bord aan het venster geplakt. Waar zijn de tijden dat Franse heren met een gezellig buikje bij de bar aan het dorpsplein petanque speelden, tussendoor aan een pastis nipten?
(ca non c’est une hotel)
P.S.
Roth is een onbekende grootheid in Nederland. Godert Walter in de Oude Ebbingestraat heeft als een van de weinige boekhandels altijd wel een klein plankje met zijn werken klaarstaan. Aanbevolen zijn:
Joseph Roth: Hiob of, om niet af te dwalen, Hotel Savoy
Stefan Zweig: De wereld van gisteren of Sternstunden der Menschheit
Volker Weidermann: Zomer van de vriendschap. Oostende, 1936
Altijd goed, een beetje reclame voor Godert Walter.
De foto (ca non c’est une hotel) is ware kunst! Prachtig
inderdaad en Godert Walter (Oude Ebbingestraat, Groningen, komt allen) stuurt zelfs nog op verzoek een boek naar een poste restante adres langs de Camino als een pelgrim al zijn boeken van Godert Walter (Oude Ebbingestraat, Groningen) heeft uitgelezen….
Hiob las ik voor mijn eindexamenlijst, en sindsdien ben ik fan van hem. Leuk om je verhaal nu te lezen!