Geluk

((Thiviers -) Sorges, 5 april, 20 km, Totaal: 1192 km

(Sorges -) Perigueux, 6 april, 21 hr, 12 ºC, 25 km, Totaal: 1217 kilometer

Het is een rustige fase van onze Camino. Na de 30 kilometertocht van Limoges naar Flavignac had Monique last van allerlei kleine vermoeidheidsklachten (en dat direct na een rustdag…) en een dag later liep Puck plots een heel klein beetje mank.

Kortom: code oranje! Pas-op-de-plaats (nou ja, figuurlijk dan), even geen dagtochten maken die langer zijn dan 25 kilometer. We denken dat Puck last had van spierpijn want nadat we haar bij het ontbijt een half aspirientje hadden gegeven en een uur hadden gewacht liep ze weer normaal en vrolijk door een parkje in het dorp en besloten we om toch te vertrekken voor een nieuwe etappe.

We hadden geluk, in de Perigord waar we nu doorheen lopen zijn de dagetappes vrij kort, tussen de 18 en 25 kilometers. Je kunt wel langer lopen maar de eerste overnachtingsmogelijkheid is dan gelijk 10 kilometer verder en dat doen we dus maar niet. De drie korte dagen hebben effect: Puck loopt weer als vanouds en Monique is ook hersteld van de 30 kilometer-dip.

We hebben zelfs dubbel geluk want naast dat iedereen hersteld lijkt te zijn, lopen we ook door een prachtig gebied van Frankrijk, de Perigord. Het Jacobspad loopt van Sorges naar Perigueux door een prachtig bebost gebied waarin het zelfs door een beschermd bosgebied gaat met daarin een Frans equivalent van de Staatsbosbeheercamping (daar was verder niemand maar tussen de lege kampeerplaatsen en wc-gebouwtjes hebben we heerlijk in het zonnetje onze baguette met leverpastei gegeten). De bossen zijn nu een groot groen spektakel, de blaadjes aan de bomen zijn vandaag of gisteren uitgekomen en vormen een teer, fluoriserend groene waas in het bos. Dat jonge groen vermengt zich met alle andere tinten groen van mossen en korstmossen die op stenen en basten groeien, wat geeft dat een kleurenpracht!

Sorges5

We hadden zelfs driedubbel geluk omdat we door stom geluk de familie Mazière hadden gekozen uit de lijst van chambre d’hôtes in Sorges. We dachten dat we zouden slapen in een klein huisje in het ingeslapen dorpje Sorges maar we eindigden op een buitenplaats enkele kilometers buiten dit dorpje waar je héeeeeelemaal niets hoort in de avond (alleen de koekoek-koekoek en zwaluwen). En het is hier dat we bij het ontbijt voor het eerst sinds jaren weer wentelteefjes aten, Pain Perdu, klaar gemaakt door Monsieur Mazière. Wat een feest nadat we dagenlang baguettes met jam en boter moesten eten als ontbijt.

Sorges1

 

Nee, we hadden vandaag zelfs vierdubbel geluk. Want we arriveerden in Perigueux en hier zag ik het land waarnaar ik zo intens verlangde. Het Frankrijk waar terrasjes op een pleintje staan, waar je door straatjes slentert met boulangeries, charcuteries, viswinkels, een echte groentezaak en de tabac op de hoek om een krantje te kopen. Dit is het Frankrijk wat ik mij van vroeger herinner en zoals het werd getoond in mijn Franse leerboeken (On y va deel 1, 2 en 3). Bereiken we nu in het verre zuiden de mooiste delen van dit land?

Ik kijk door het Ibis hotelraam naar buiten, een anoniem zakenhotel maar wel met een van de mooiste panorama’s van de stad. De kathedraal knikt ons toe, we hebben het vanmiddag bezichtigd en bij het St. Jacobus altaar heb ik gevraagd of zijn klokken ons morgen niet al te vroeg zullen wekken.

Sorges3

 

3 gedachtes over “Geluk

  1. sweet memories. Die boeken heetten “on y va tous”. Heb ik ook gehad… Veel van geleerd, alleen had ik er toen niet alle waardering voor…

  2. Hoi,
    Zeer leuk jullie verhalen te volgen. Maar al Perigueux lezende werden mijn smaak en geur geprikkeld, zeer mooie streek in de herfst, en zeer mooie wijnen. De Perigueux wijnen waren, zijn?, goed, maar bijna niet te verkrijgen in NL. Tip, proef en ervaar.
    Zal jullie berichten vol belangstelling blijven lezen. En respect voor het doen! Herkenbaar om na 30 km toch nog paar km te lopen omdat de accommodatie het toch niets is.
    Groet,
    Pieter

  3. Mooi dit te lezen over Perigueux en de Cathedrale de Saint Font!
    Precies zoals ik ook het ervoer in al die jaren dat we er “woonden”.
    Nu verder langs de Isle, een mooie tocht!

Laat een antwoord achter aan Bas Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *