(Baye – Sézanne, 5 maart, 23 hr, 1 ºC, 22 km)

Jean is Fransman. In mijn verbeelding is het altijd zaterdag wanneer ik Jean zacht neuriënd zie lopen naar de boulangerie. Une baguette svp. Jean gaat daarna met zijn vrienden un pastis drinken aan een metalen terrastafeltje van de bar aan het dorpsplein. Twee francs. Een krant ligt op tafel maar wordt nooit gelezen. De voorpagina schreeuwt dat Paris St. Germain heeft gewonnen. En meer hoef je ook niet te weten. De geur van roosmarijn, lavendel, anijs en sinaasappel hangt in de zwoele, warme lucht. Het trage gesprek gaat over wielrennen, vrouwenbenen en de vakantie. We horen jeu-de-boulen ballen dof klotsen op de achtergrond.

Jean is blij. Hij gaat vanmiddag zijn nieuwe Renault 4 bij de dealer halen. Eigenlijk veel te duur maar hij wil niet meer met de trein naar de Midellandse Zee gaan.  Een auto met een radio en een canvas-dak. Jean is trots als zo’n auto voor de deur staat. En in het wit, dat vond hij (en zijn vrouw ook) wel mooi en dat wordt ook niet zo heet in de zomer.

De verkoper was trouwens aardig. Deed wat van de prijs af zonder dat hij dreigde weg te lopen. Ja, hij en zijn vrouw kennen “La fine Bulle”, een aardige tent. Een restaurant waar hij soms met Jacqueline of Catherine ging eten. Die zou inderdaad wat bekender mogen worden, straks gaat het failliet en waar moet hij dan met Jacky rustig souperen?