Deze foto schrijft geschiedenis. Voilà, zie de rijken der aarde bij de inhuldiging van het (feest)varken. Maar net als bij de Godfather zijn de keurige heren, directeuren van Google, Twitter, Instagram, Facebook, niet zo netjes als dat ze lijken. Hun bedrijven voeden wrok en wantrouwen, indoctrineren het publiek en bieden een megafoon voor wat je maar wil. Dan komt een opportunist die zijn kans ziet en pakt, en uitgroeit tot de Sterke Man. Deze onberispelijke maatpakken hebben dat varken op het schild gehesen, het is hun eigen feestje. Nu houden ze hun hand op.

Gustav Krupp, een van de “heren”

De foto herinnert me aan De orde van de dag, een boek van Èric Vuillard, over een soortgelijk onderonsje tussen net zulke beschaafde industriëlen van Siemens, BMW, BASF, Allianz en andere gedegen, toonaangevende Duitse bedrijven, met Hitler.

De beide gebeurtenissen illustreren dat voor sommige alfa-mannetjes het onbelangrijk is of ze geld verdienen met activiteiten die illegaal zijn, een samenleving splijten, een land vergiftigen, mensen ziek maken of zelfs levens kosten, zolang ze maar flinke winsten innen. Zulke mannetjes zijn geen bedreigde diersoort. Talloze exemplaren tref je aan onder producenten van sigaretten en landbouwgif, onder olie- en wapenbaronnen of bankiers en accountants van oligarchen en despoten.

Vandaag is het 84 jaar geleden dat de Februaristaking begon. In steden als Amsterdam gaf men gehoor aan de oproep STAAKT! STAAKT! STAAKT!, men kwam in opstand tegen gewetenloze leiders, niet van een bedrijf maar van een misdadig regime. De tijden en omstandigheden zijn anders maar laat het STAAKT! STAAKT! STAAKT! alsjeblieft opnieuw weergalmen. Ga van Facebook! Stop met Instagram! Verlaat Twitter! (en verpats je Tesla!). Anders dreigt, ook hier, een kloof en het recht van de sterkste.

Ik droom van een ministerie van Volksgezondheid dat een campagne start tegen socialmedia-verslaving. Met een afkicktraject voor influencers. En een re-integratie cursus lezen, plus een vervolgmodule kritisch lezen, voor de door het populisme getroffen patiënten. Het lijkt mij een zegen voor het land en hopelijk tref je het gespuis van de eerste foto hierboven op hun tere plek: in hun portemonnee.

Over een week vertrekken we en lopen we over een pad door de heuvels, met ganzen boven ons hoofd, een hert in het veld en in de verte een dorp. We proberen los te komen van het dagelijks nieuws, vol vreemde besluiten van even vreemde personen. Aan het eind van de dag lukt ons dat zeker, dan denken we alleen aan onze rugzakken, wandelschoenen en het bed dat op ons wacht. We tellen af.