7 mei 2025. Dag 63: Fornoli – Sarzana: 6 km (lopen), 15 km (bus). Dag 64: Sarzano – Massa: 28 km.
Ik heb goed nieuws, en dat is een bezoek aan de Poste Italiane. Dagen, eigenlijk al weken, lopen we met spullen die we niet meer nodig hebben. Of die we nooit nodig hebben gehad. We hadden bijvoorbeeld een slaapzak meegenomen voor overnachtingen in pelgrimsherbergen. Maar de paar herbergen die we belden accepteerden geen honden. En daardoor heb je gelijk een kilo overbodige ballast in je rugzak. We hadden ook bij ons vertrek warme kleding meegenomen voor als het koud zou worden, in maart kan het immers nog behoorlijk spoken. Maar op onze eerste wandeldag, op 4 maart, heersten in Zuid-Limburg temperaturen van boven de twintig graden. De dikke handschoenen bleven in de rugzak, evenals de lange onderbroek, de extra dikke wandelsokken en de lange pyjamabroek. Na 4 maart kwam 5 maart en dat was opnieuw een zomerse dag en de zomer hield aan tijdens de tocht door Duitsland en Zwitserland.
Weg ermee!
Vanmiddag, na een lange tocht van achtentwintig kilometer met een korte venijnige klim in het laatste stuk, ploften we na aankomst neer op het bed. Kort daarna sprongen we weer op, keerden we de rugzakken om en namen we al het overbodige mee naar het postkantoor. Om zes uur stapten we daar naar binnen en we beseften al snel dat de Italiaanse post nog een IT-slag te maken heeft: wij schreven onze naam en adres op de labels van de dozen, daarna moesten we dezelfde gegevens invullen op formulieren met carbonpapier en vier doorslag-velletjes eronder, daarna tikte de postbeambte de gegevens van het formulier in zijn computerprogramma en die print dan stickers die ook op de pakketten worden geplakt. Na ruim een uur liggen drie dozen in de bak van de uitgaande post en zijn wij vijf kilo lichter.
Natuurlijk voelen de rugzakken morgen lichter, dat moet toch? Er is toch twee tot drie kilo verdwenen? Je hebt natuurlijk het placebo-effect, het voelt beter (je gezondheid, het eten, de last op je schouders) ook al is niets veranderd. In ons geval, omdat we de kilo’s echt hebben weggehaald, hopen we op een placebo-plus effect: dat met drie kilo minder spullen de rugzak tien kilo lichter lijkt geworden
en dat daarmee de heuvels lager lijken
de wegen beter
en de regen minder nat
Het centrale plein van Massa, om 9 uur ’s avonds: niemand…. vanwege Inter Milaan – Barcelona.
Jullie wisten het, hadden het erover bij de afscheidsborrel: we nemen te veel mee, maar ja, wat we te veel meenemen dat weten we pas onderweg. Dergelijke gedachten lijken voor thuisblijvers logisch, want ook voor een weekendje weg, nemen ook wij meer mee dan noodzakelijk. Enfin, het is weer onderweg begrijpen we, de mooie gele dozen, als ze over een tijd weer zijn uitgepakt, kan er weer wat in wat je niet gebruikt en sla je het weer op, tot de volgende opruim-ronde, enzovoort en zo verder.
En vanavond de eerste zwarte rook: dat was omdat mensen een keuze maken, de volgende zwarte rook schijnt dan te komen omdat de duivel zich ermee bemoeid en als de heilige geest zich ermee gaat bemoeien … ja dan komt er witte rook. Jullie zijn al weer dichterbij Rome, nog een dikke 400 km?
We wensen dat jullie mooi wandelweer hebben en niets uit het verstuurde goed gaan missen. En dat Cees weer dapper doorloopt, op naar de grote stad.
En Inter Milaan won het potje, joechee!
Dat zal mét of zonder placebo-effect schelen! Vooral nu het warmer gaat worden is dat heel,prettig! Verder dacht ik even dat de combi van postkantoor en Tim een extra bemoediging voor Oekraïne is!