Langzaam ontstond bij ons een gezamenlijke passie voor lekker voedsel. De keuze van vakantiebestemmingen wordt beïnvloed door culinaire redenen (schaaldieren in Galicia, aceto balsamico van Modena, truffels bij Alba). In een vreemde stad bezoeken we de centrale markt en kijken, ruiken en proeven van wat wordt uitgestald.
Thuis koken we dagelijks met verse spullen. Door de week eenvoudige schotels en in het weekend hebben we iets meer tijd. Zelfgetrokken bouillon, zachtpruttelende tomatensausen, geroosterde courgettes, een visje dat onder een zoutkorst wordt gegaard. Simpele gerechten, geïnspireerd door het lekkere eten van eenvoudige Spaanse, Portugese en Italiaanse (!!!) eetzaakjes.
De gedeelde interesse heeft ook een keerzijde: onze smaken gaan steeds meer op elkaar lijken. Zitten we in een restaurant – grote menukaart, seizoensschotels op een steekvel & daggerechten op het krijtbord – dan kiezen we steeds vaker dezelfde gerechten. Tim probeert die kans te minimaliseren door vooraf niet te vertellen wat hij bestelt. Maar het gebeurt steeds vaker: ober komt eraan … Monique noemt haar keuze … Tim: “doe maar twee maal”…
Op de Camino in Spanje koken we ons eigen potje. Daarna een jaar lang geen pasta meer eten…