24 maart 2025. Dag 20. Soultz-sous-Forêts: 0 km, Dag 21. Soultz-sous-Forêts – Drusenheim: 28 km.

Een rustdag in Soultz-souls-Forêts is net zo spannend als dat het klinkt. We waren van plan niets te doen en dat voornemen werd mede mogelijk gemaakt door de locale ondernemers want alle winkels inclusief bakkers, supermarkten en restaurants bleven dicht. De virtuele coach van de conditieApp was optimistisch en meldde ’s avonds hoopvol dat ik al 10% van mijn dagelijks doel bereikt. Dus kon ik dat doel nog makkelijk voor middernacht halen.

In plaats daarvan bleven de beentjes horizontaal, Monique begon aan een nieuw e-book, ik ben bij In Europa van Geert Mak in de Eerste Wereldoorlog gerold en bovendien, na een paar uur googelen, vonden we een route en overnachtingsadressen door het Zwarte Woud maar daarover een volgende keer meer. Aan het einde van de dag had ik 1.9 kilometer gelopen. ’t kon minder.

Na een rustdag heb je de hoop dat de rugzak net iets lichter voelt, dat de eerste stappen wat soepeler gaan en dat je je na de eerste twintig kilometer nog wat energieker voelt maar al die verwachtingen bleken illusies. Na tien kilometer begon de rugzak weer te knellen en aan het eind van de rit, na 28 kilometer over vlak terrein, betraden we zwaar vermoeid de receptie van een hotel op een industrieterrein buiten Drusenheim. Het restaurant van de zaak was dicht, op de gesloten toegangsdeur prijkte op ooghoogte een Michelin logo. Maar zelfs indien het open zou zijn geweest, dan nog zouden we naar La Pizza di Nico, hier vlak om de hoek, zijn gegaan want dat soort voedsel heeft nu onze voorkeur. We willen vulling, calorieën moeten op ons bord. Pizza, pasta of schnitzel met veel patat, dat is de dagelijkse kost en ondanks dat vallen we af. 

De rugzak mocht dan net zo aanvoelen als op eerdere dagen, toch was de wereld voor wie het wilde zien vanochtend veranderd. Door kale bossen en langs lege velden hadden we Soultz eergisteren bereikt. En zie, vandaag in datzelfde Soultz bloeiden opeens de eerste bomen en struiken. Witte, gele en rode wolken! Je ruikt de bloesem, het is lente! 

Op de parkeerplaats voor de supermarkt hoorden we klepperen. Kijk dan niet om je heen maar kijk naar boven! Daar!, hoog boven de auto’s, daar pronkten een stel ooievaars in hun nest! 

En zie!, even later liepen we door een bos met op de bodem een immens tapijt van bloeiende witte bosanemonen, paarse holwortel en andere stinzenplanten. De winter is echt voorbij!