San Gimignano. Boven hoofdhoogte is het prachtig en daarbeneden Volendam.
13 mei 2025. Dag 69: San Miniato – Gambassi Terme: 25 km. Dag 70: Gambassi Terme – Colle di Val Elsa: 26 km.
Lopers hadden ons onderweg verzekerd, na Lucca worden de paden beter, na Lucca worden de landschappen mooier, na Lucca kom je in het echte Toscane.
Door driehonderd kilometer ploeteren waren we sceptisch geworden, eerst zien dan geloven, maar het klopt, zo’n 20 kilometer na Lucca bereik je een gouden wereld.
San Miniato. 7.15 uur. Ze trekken zich van niemand iets aan.
Het is kwart over zeven ‘s ochtends, in San Miniato trekken we de deur dicht van ons zoveelste appartement-voor-een-nacht. De hoofdstraat waaraan we sliepen is nog leeg, alleen de deur van de kerk is open, de musea en paleizen zijn in volle rust. Onze stokken weergalmen, we passeren standbeelden die net doen alsof ze ons niet zien en we proberen vluchtig de teksten op fresco’s en gedenkplaten te ontcijferen. Het is niet te doen, het aanbod van het openluchtmuseum van San Miniato is te groot voor een wandelaar. Die loopt verder en kijkt (bijna) niet om.
Toscane, rij met cipressen. Check!
Alle clichés over Toscane blijken waar. Een straat vol renaissance panden rekt zich uit over een lange heuvel, de steile hellingen waarop de huizen rusten, zijn met struiken begroeid en buiten de plaatsjes is de natuur ruimhartig. We zien felgroene wijngaarden, wijze grijsgroene olijfgaarden, braakliggende terracottakleurige velden, lanen omzoomd met cipressen en her en der groepjes pijnbomen die als enorme handen naar boven in het niets grijpen.
Dichter bij de grond groeit alles voor een salade: venkel, cichorei, salie en rozemarijn, en ijdele citroenen die pronken in potten voor de villa’s langs de weg. Een boer in een wijngaard die de ranken inspecteert, gebarsten grond met klaprozen, vier mannen die op het plein om de plaatselijke wereldtitel kaarten, we hebben foto’s voor vele jaren Toscaanse kalenders.
Toscaans landschap. En dat zien we de hele dag. Kan slechter.
De paden worden onderhouden, langs het pad staan waterkranen en uit die kranen stroomt zowaar water. Ten noorden van Lucca was dat allemaal ondenkbaar geweest. We gaan hier niet meer weg.
Wat een mooie plaatjes, we ruiken de rozemarijn, we zien de citroenen hangen, de blaadjes op de grond, het licht, het geluid; al die geuren en kleuren, de kunst van de beelden en de fresco’s, inderdaad een reden om de tent op te slaan en te blijven, totdat…
Dan weer verder op weg naar Rome, jullie zijn in de buurt, toch? Nog zo’n 300 kilometer?De zon doet het aan de Kraneweg ook goed, de blaadjes spatten uit de plataan, de alium die de witte bloemetjes toont. En wij bereiden ons voor op Denemarken en Zweden.
Het is alsof jullie nu door het paradiis lopen…. Ik moest vanochtend een aantal wandelingen van jullie in halen. Via Fornoli, Camaiore en Lucca liep ik in gedachten een stukje met jullie mee door het prachtige Toscane en droomde even weg. De mooie foto’s begeleidt door de beschreven overpeinzingen versterken de welhaast goddelijke beleving. Als ik weer bij zinnen kom realiseer ik me dat ik me bevind op het werk, op een werkplek die als ik bijkom bijna wel oogt als een gevangenis, de ramen strak georganiseerd voor net voldoende daglicht, modern maar troosteloos, bewakers alom. Het landschappelijk schoon is nergens te bekennen of het moeten de schapen zijn die sinds enkele dagen als wissel expositie zijn ingehuurd. Ik ga maar weer eens aan het werk. Ik wens jullie verder een fijn vervolg en laat de verhalen maar komen, ik lees ze met heel veel plezier, ze geven kleur aan weer een werkdag.
In één woord schitterend!
Blijf genieten 🙂
Dank jullie wel voor het delen van schoonheid!!
Ja, inderdaad het is daar prachtig, zeker voor wandelaars. En vergeet het eten niet. Louter goede herinneringen. En de hop en de bijeneter die zich in volle glorie laten zien!
De hop is al gespot.
Het is inderdaad zoals ik Toscane herinner me de landschap en impressies van toen wij daar zijn geweest. Lucca, San Gimignano zijn wel ooit bezoekt.
Ik zou graag met jullie stukje wandelen, wat vrijheid van het corporate level te bevelen. Geniet van de weg en de omgeving, dat is zo bijzonder avontuur! Veel plezier!
Ha Ted, we lopen verder en we zijn al op ongeveer 150 kilometer van Rome. We hebben Toscane verlaten en we zijn nu in Lazio aangekomen, de regio van Rome. En voor straks, misschien een wandeling in Drenthe? Groet, Tim