Dag 1. Slenaken 17 km

Vandaag is het de dag waarnaar we zo lang hadden uitgekeken. Het begin. De start van de tocht. Van een nieuwe, lange omweg door Europa.

Het begin van de tocht, of laten we het alvast een pelgrimage noemen, verdient een moment van bezinning. In Vézelay worden elke ochtend om zeven uur de pelgrims gezegend die naar Santiago vertrekken. De kerk is overweldigend, het gezang van de nonnen is schitterend, wat ze zingen en wat men predikt probeer ik niet te verstaan, want dan worden de raadsels voor mij alleen maar groter, maar desalniettemin een mooier begin dan in Vézelay kan je je nauwelijks voorstellen. 

Een gesloten hotel in Eijsden tijdens carnaval

Eijsden is tijdens carnaval op dinsdagochtend een verlaten oord. Winkels zijn dicht, de nacht was zwaar, men slaapt uit. In het hotel zijn we de enige gasten. Muzak van Franse chansons onderstreept de rust.

Om tien uur staan we buiten. Nog altijd heerst de zondagsrust. Dit is het moment. Een eerste stap, een foto en dan verlaten we het dorp. 

De hele dag liepen we onder een strakblauwe hemel door de Limburgse heuvels, zwenkend tussen België en Nederland. De hellingen waren niet te steil, de rugzakken niet te zwaar en Cees loopt ouderwets tussen en rond je benen.

We eindigen in Slenaken en dan lijkt het alsof dit dorp de rust van Eijsden compenseert. Een carnavalsstoet trekt door de hoofdstraat, je moet ervan houden, vergezeld door muziek van de Snollebollekes en lokale Goden en ook daarvan moet de toehoorder maar houden. 

Na een dag wandelen hangt gewassen kleding te drogen over de verwarming. We zijn weer begonnen en we proberen te wennen aan het leven van de reiziger.