Namen – Wipéon, 20 februari, 21 hr, 10 ºC
Lieve lezers, het kan verkeren. Gisteren arriveerden we na een 20 km tocht in Hoei/Huy en werden we gastvrij onthaald bij B&B Le Temps Passé. Een strak, gloednieuw maar ook uitstekend B&B in het centrum van de stad. Het ligt naast een restaurant met ambitie en schuin tegenover een koffie-, thee- & chocoladebar met klasse. Jullie moeten niet allemaal naar Hoei afreizen want ook zonder Hoei kan je leven nog zin hebben gehad. Na een voortreffelijke en lange nacht (we gaan steeds eerder naar bed, inmiddels al voor 10 uur, met moeie pootjes is het goed slapen) hebben we onze vriendelijke gastheer gegroet en vertrokken we naar Andenne. De Belgische meteorologische dienst had voor de hele dag regen voorspeld, je bent dan al blij wanneer het slechts continu miezert.
18 kilometer verder waren we in Andenne en na een 2 km toegift bereikten we het hotel waar we een kamer hadden gereserveerd voor twee personen met een klein hondje. Bij aankomst was de eerste opmerking “wat komen jullie hier met die hond doen?”. Da’s lekker binnenkomen. De man nam zijn woorden terug. We waren natuurlijk welkom. Maar dat bleek voor Monique en mij te gelden, niet voor Puck. Die moest ergens maar iets gaan doen. Tijdens small talk met de eigenaar (IK WORD NIET BOOS) ging de eigenaresse naburige hotels bellen of daar plaats was voor twee personen met zo’n kreng – geen resultaat. Daarna stootte ze een koffiekan over de tafel en begon de man te zuchten.
Dan denk je: zak in de ******, we vertrekken. Snel een kamer bij het Hampton in Namen geboekt. Niemand blij maar wel opgelucht. De man bracht ons in zijn oude VW-bus naar dit hotel (chapeau!). En daar volgde een nieuwe aflevering met onbekwaam en ongeïnteresseerd personeel. Uiteindelijk hebben we bij de Carrefour een avondmaal gekocht die we op de kamer met onze gasbrander hebben klaargemaakt. Eind goed, al goed. Kreeftenbisque, sardientjes op brood, Lay’s chips en Pinot Gris is ook een interessant diner…
Gastvrijheid blijkt een ingewikkeld begrip lezen we. Het begrip voor honden is, zoals bekend, bij de Belgen nauwelijks aanwezig, QED! Maar wat een heerlijk diner op jullie kamer. Wellicht goed voor het “Kookboek der Pelgrimage; eenvoudig eten bij een omweg naar Santiago”. Monique kan dan zo op de cover met de gepresenteerde foto.Mooie foto ook van jullie met Puck en de routeschelp in het wegdek
In Groningen ook veel buien en miezer. We wachten op het lente gevoel…en dat treedt toch eerder op in het Zuiden dan bij ons: we horen het graag, hartelijke groet H+S
Welkom in La France….iets anders als dat je je zou voorstellen, ik dacht dat we er in Nederland wat van konden… hoop op betere overnachtingen de rest van de week…. hoe zuidelijker hoe beter????
Wat een ‘feest’ is het om de verhalen te lezen !! En nog maar een week op weg…ik blijf jullie volgen! Maak er weer een mooie week van en een dikke knuffel voor Puck!
Een groot avontuur! Hartstikke leuk om te lezen. Beetje jammer van de aanloophobbetjes….Maar ja dat hoort toch bij zo’n avontuur…?? ;-)Wij lopen wat achter met reageren maar volgen jullie trouw. Heeeeel veeeel plezier! En een dikke knuffel van ons ook aan Puck!