Na meer dan twee jaar dagdromen, een jaar lang voorbereiden, drie maanden inlopen en een week stressen is het dan eindelijk zover: de rugzakken zijn aangegord en de Jakobsschelp is bevestigd. Puma heeft de laatste krabbels gehad en daarna, de deur open, we willen op stap, niet langer nerveus in het huis rondlopen om nogmaals paklijsten te inspecteren. We gaan!

De straat neemt afscheid, Han en Sijtske, Henk en Rita en meneer van de Heuvel wuiven ons uit en daarna… de hoek om, de St Lucasstraat in, bij de Kraneweg linksaf en links-rechts-links-rechts, wat voelt dat goed. Was de rugzak nu echt 16.9 (pardon: 16.5) kg? De zon straalt, blauwe hemel, we gaan naar Santiago. Echt waar.

Maar dan wel met enige tussenstops. De eerste al na een kilometer, bij het bisdom van Groningen en Friesland waar de allereerste stempel in onze Credencial wordt gezet.

Zes uur (ZES UUR, we besparen jullie de details) later staan we in Eijsden en scheren langs een grenspaal. Inderdaad, we vertrekken vanuit Nederland maar de walm van Belgische friet is al vaag te ruiken.

en ergens horen we zacht ….. is er leven op Pluto…..    kun je dansen op de maan ….