foto van Robert Capa uit 1936, tijdens de Spaanse revolutie

Waarom ga je op de Camino? Om te genieten van de kunst en de toestand van Europa te peilen. En te denken over een aantal zorgelijke ontwikkelingen. Een nieuwe aflevering in een serie die uitsluitend de mening van Tim weergeeft.

De Spaanse & Syrische Burgeroorlog

De Spaanse burgeroorlog fascineert en de meest interessante fase lijkt mij de periode voordat de gevechten uitbraken. Want daarna ontvouwde zich de horror zoals in elke oorlog, was de wet van oog-om-oog, tand-om-tand weer ingevoerd en bleek elk kamp een percentage sadisten en gemankeerde leiders te herbergen. Nee, ondanks de beschrijvingen van de straat- en staatsterreur is de vraag die elke keer opnieuw terugkeert “hoe heeft het zover kunnen komen dat broers, buren en kennissen elkaar uitmoorden?”.

De vraag is dramatisch, het antwoord is van een ontnuchterende eenvoud. Omdat onder de bevolking twee grote bewegingen opkwamen die elkaar het licht in de ogen niet gunden, die elkaar slechts wilden afmaken. De communisten en anarchisten wilden de katholieke kerk ausradieren, kerken en kloosters in de fik steken en de aanwezige priesters en nonnen neerschieten en/of verkrachten. Voor de carlisten en falangisten waren deze atheïsten het ongedierte dat in het vuur moesten creperen en daarmee moest je niet wachten tot in het hiernamaals. Er ontbrak in 1920-30 in Spanje een figuur met voldoende autoriteit die beide kampen nader tot elkaar kon brengen. En zo werd het land gegijzeld door het wraakzuchtige scenario van deze twee extreme kampen. And the rest is history

Deze van wraak en bloed doordrenkte pre-revolutionaire toestand is niet uitzonderlijk. Dezelfde situatie, met welhaast een nog grotere haat tussen het proletariaat en de bezittende klasse, heerste in het tsaristische Rusland van voor 1918. Of in het Frankrijk toen de Bastille werd bestormt en Robespierre zijn terreurbewind uitoefende.

Wat er ook gebeurt, onder de bevolking moeten enkele fundamentele waarden gerespecteerd worden. Anders kan de vlam in de pan slaan. In het huidige tijdsgewricht zou ik zeggen, iedereen moet de scheiding van kerk en staat erkennen, de scheiding der uitvoerende machten, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van godsdienst, de vrijheid van organisatie en discriminatie op geloof, seksuele geaardheid of kleur verwerpen, zoals wij (we people of The Netherlands) omschreven hebben in artikel 1 van onze grondwet.

Tijdens de Camino las ik het (e-)boek “De vrijheid van de Grens”  van Paul Scheffer. Een keurige PvdA sociaal-democraat die lang geleden “Het multiculturele Drama” had gepubliceerd dat met één stoot de ballon doorprikte over het tolerante, gastvrije Nederland. Nederland was niet zozeer gastvrij maar eerder ongeïnteresseerd in de nieuwe moslimburgers en probeerde ze met uitkeringen stil te houden in gesegregeerde buitenwijken.

In zijn laatste boek presenteert Scheffer enkele cijfers uit een onderzoek van de onderzoeker Koopmans onder ongeveer 9000 eerste en tweede generatie moslims in Nederland, Duitsland, België, Frankrijk, Oostenrijk en Zweden. Ik schrok van de resultaten. 60% is ermee eens dat moslims terug moeten keren naar de wortels van de islam, 75% zegt dat er maar één uitleg is van de koran, en 65% zegt religieuze regels belangrijker te vinden dan de wetten van het land waarin men leeft. Tenslotte onderschrijft 44% alle drie de uitspraken en wordt daarmee door Koopmans terecht gekenschetst als “consistent fundamentalistisch”.

Ik moest gelijk denken aan het stemgedrag van Turken in Nederland en Duitsland waar respectievelijk 64 en 54% van de opgekomen Turken voor de AKP van Erdogan koos. Dat is dus het resultaat van een langjarig verblijf in een democratisch, tolerant en seculier land: men kiest voor een islamitische dictator.

Ik zou graag nog opmerkingen willen maken over de dubbele nationaliteit, een maatregel dat net zo naïef is als het toelaten van Griekenland tot de Euro of het invoeren van het Schengen verdrag zonder dat je tegelijkertijd regelt hoe je de buitengrenzen van het Schengengebied afdoende bewaakt (zie nogmaals het laatste boek van Scheffer), maar ik keer terug naar het schisma in de bevolking dat heeft bijgedragen tot het ontstaan van de Spaanse revolutie.

Bovengenoemde cijfers suggereren dat de integratie van moslims in Nederland niet goed is geslaagd (en, naar aanleiding van de gebeurtenissen in de laatste 2 jaar, lijkt hetzelfde ook te gelden voor landen zoals België en Frankrijk). Significante groepen in deze gemeenschappen onderschrijven niet de fundamenten van de democratische, pluriforme Westerse samenleving. Dan moet je niet miljoenen vluchtelingen uit het Midden-Oosten in Europa opnemen. Integendeel, je moet de slachtoffers van de gevechten in Syrië en Libië helpen en zorgen dat ze worden opvangen in gebieden waar integratie het meest succesvol zal zijn, in bijvoorbeeld Koerdistan, Iran of de Golfstaten. In enkele van deze gebieden hebben ze de ruimte en verzuipen ze in het geld waarmee ze niet weten wat ze ermee moeten doen behalve een skihal in de woestijn aanleggen of FIFA-officials omkopen. Maar de oorlogsslachtoffers moeten niet naar Europa komen! Frans Timmermans, geef geld voor locale opvangkampen, maar zorg dat ze niet Europa instromen (maar Frans heeft ook geen helder beeld van het probleem en oplossingsrichtingen, lees hiervoor zijn boek “Broederschap”, een sympathieke maar eigenlijk onthutsend naïeve analyse van het immigranten probleem. Het aansnijden van het islam-fundamentalisme onder de niet-geintegreerde bevolkingsgroepen lijkt nu eenmaal een taboe te zijn bij de meeste politieke stromingen).

Let wel, ik geef niet Europa of de Nederlandse staat de schuld van de slechte integratieresultaten. Ook immigranten zijn volwassenen en elke immigrant die na een verblijf van 10 jaar nog altijd gebrekkig Nederlands praat kan je hierop aanspreken. Spreek je geen Nederlands en blijf je hangen in kringen waar je alleen andere immigranten tegenkomt dan moet je niet vreemd opkijken als je werkeloos blijft. Dat is triest maar is het resultaat van een eigen keuze waarvoor jezelf de consequenties moet dragen alhoewel de rest van de Nederlandse gemeenschap het geld van jouw uitkering moet ophoesten. Waar ik echter bang voor ben is dat de integratie van additionele moslimgroepen zoals uit Syrië niet veel beter zal verlopen, de islamitische gemeenschap wordt groter en daarmee wordt het gemakkelijker om in de eigen gemeenschap te blijven hangen. Het lijkt daarmee voorspelbaar dat het aantal mensen met een orthodoxe islam visie zal stijgen, een visie die de basiswaarden van de Westerse samenleving ontkent en de risico’s van een dergelijke ontwikkeling zijn enorm. Overeenkomsten met het pre-revolutionaire Spanje liggen dan voor de hand.

In de Tweede Kamer zeggen ze dan: en nu gaan we over tot de orde van de dag. En heffen daarna met elkaar een glas bier. Of discussiëren in een TV-programma’s over de ontwikkeling van het besteedbaar inkomen in de komende vijf jaar. Wat een middelmaat, wat een karig niveau.

We zijn bijna bij Villafranca del Bierzo aangekomen.