Omwegen: Eten

Langzaam ontstond bij ons een gezamenlijke passie voor lekker voedsel. De keuze van vakantiebestemmingen wordt beïnvloed door culinaire redenen (schaaldieren in Galicia, aceto balsamico van Modena, truffels bij Alba).  In een vreemde stad bezoeken we de centrale markt en kijken, ruiken en proeven van wat wordt uitgestald.

Thuis koken we dagelijks met verse spullen. Door de week eenvoudige schotels en in het weekend hebben we iets meer tijd. Zelfgetrokken bouillon, zachtpruttelende tomatensausen, geroosterde courgettes, een visje dat onder een zoutkorst wordt gegaard.  Simpele gerechten, geïnspireerd door het lekkere eten van eenvoudige Spaanse, Portugese en Italiaanse (!!!) eetzaakjes.

De gedeelde interesse heeft ook een keerzijde: onze smaken gaan steeds meer op elkaar lijken. Zitten we in een restaurant – grote menukaart, seizoensschotels op een steekvel & daggerechten op het krijtbord – dan kiezen we steeds vaker dezelfde gerechten. Tim probeert die kans te minimaliseren door vooraf niet te vertellen wat hij bestelt. Maar het gebeurt steeds vaker: ober komt eraan … Monique noemt haar keuze … Tim: “doe maar twee maal”…

Op de Camino in Spanje koken we ons eigen potje. Daarna een jaar lang geen pasta meer eten…

Omwegen: Fotografie

De voetreis naar Santiago wordt zorgvuldig gedocumenteerd. Althans, dat is het huidige plan. Misschien zijn we na drie weken zat van het schrijven en bloggen. Lopen we incognito verder naar Spanje.

Maar wel met een camera. De camera der camera’s.

De Leica.

Ik herhaal: de Leica. Laaaaaaica.

Voel hoe subtiel de naam uit de mond glijdt. En de rust die daarop volgt..

Maar nu ter zake. Een Leica M9 gaat mee. Een digitale meetzoeker camera (Meβsucher) zonder auto-focus, GPS, Bluetooth of andere ” features”. Met een 21 mm lens voor panorama’s, een 35 mm voor reportage werk en een 50 mm lens voor foto’s in schemer en close-ups. Messing camera en lenzen, ze wegen eigenlijk veel te veel voor in de rugzak maar je pakt ze met een grijns. De optiek van de Leica lenzen is zonder weerga. Ik weet het, de kwaliteit van foto’s wordt niet door de optica maar door de fotograaf bepaald. Echter, na een studie fotochemie, een baan als spectroscopist bij Akzo en een functie als kwartsglas specialist bij Philips ben je niet meer normaal en geniet je van een ultiem stuk Duitse optische kennis in je handen. En voel je de plicht om goed werk af te leveren met zo’n stuk gereedschap. Dan zijn er geen excuses meer.

Op de blog zullen foto’s komen die we onderweg maken. Over het Pad, de Europese cultuur en het dagelijkse leven als pelgrim. Geen idee hoe dat zal worden. Wij, en jullie (?), zullen het wel zien.

Omwegen: Muziek

Een lijstje. De inspiratie van de beheerder is even verdwenen maar desondanks moeten teksten worden opgeleverd..

Bereidt u zich voor, dat zal ook tijdens de Camino regelmatig gebeuren. Te laat aangekomen, blaren aan de voeten, geen van de alberghi laat een hond toe, het regent voor de vierde achtereenvolgende dag: schat zet maar een lijstje op de blog.

Bijvoorbeeld:

1. De vijf mooiste boekhandels die we kennen

2. De drie beste koffiehuizen van Wenen (= van de wereld)

3. Wat je niet in je rugzak mee moet nemen naar Santiago

4. De brokjes die Puck niet lekker vindt (voor extreme situaties, Puck eet nl. alles)

5. Waarom we ooit zo stom zijn geweest om aan de Camino te beginnen

Dit is het einde van de sneak pre-view, dus nu het aangekondigde muziek-lijstje:

Nog even afmaken, iets met