Puck ligt weer als vanouds in de vensterbank van de salon. Maar pas op, denk niet dat ze daar slaapt! De vensterbank is op het zuiden gericht en Puck kijkt, liggend door haar oogleden, over daken en door huizen, hoe wij onze weg verder afleggen. Als ze blaft worden we belaagd door waakhonden of dreigen we een verkeerde afslag te nemen. Als ze haar bek aflikt dan zitten we ergens op een terras. En als ze zachtjes knort dan komt dat omdat wij haar, in onze gedachten, een krabbel geven.
Hopelijk zijn jullie ondertussen veilig en in goede stemming in Logroño aangekomen. In het eerste dorp waar jullie morgen doorheen komen, Navarrete woont de zwager van Marja, Enrique genaamd. Een paar jaar geleden hebben we hem en zijn gezin aldaar bezocht en hebben ongeveer een uurtje op het terras op het dorpsplein gezeten om het passeren van de camino-gangers te aanschouwen. Daar zaten echt heel rare snuiters tussen. Ook zo’n pelgrimherberg gezien. Laat ik vriendelijk zeggen, ieder zijn eigen hobby.
Henrique en zijn broer Carlos lijken trouwens wel Spanje in een notendop; Henrique stemt partido popular, leest El Mundo en is fan van Real Madrid. Carlos werkt als journalist voor El Pais, stemt PSOE (of misschien tegenwoordig wel Podemos) en is fan van Barcelona. Eigenlijk is Spanje al sinds de 19e eeuw verdeeld in links en rechts die elkaar evenals Enrique en Carlos hartstochtelijk en zonder compromis bevechten. Het wekt dan ook geen bevreemding dat nu er geen politieke partij een meerderheid heeft, er niet in wordt geslaagd een kabinet te vormen. Polders zijn in Spanje onbekend, laat staan het begrip “polderen”. Dus lekker weer verkiezingen binnenkort die toch weer dezelfde uitslag geven.
Overigens dient nog opgemerkt te worden dat de kinderen van Enrique en de zus van Marja, nu ze volwassen zijn allemaal in Nederland wonen, hoewel ze in Spanje zijn geboren en getogen.
Houd vol en veel geluk.
Ha Rene, ik vermoed dat dat we vandaag door Navarrete gelopen zijn maar we hadden last van een tunnelvisie die gericht was op de schoenen. Kunst, mooie dorpjes en lieflijke landschappen is mooi meegenomen maar pas nadat aan enkele basisvoorwaarden zijn voldaan zoals twee niet-knellende wandelschoenen en een niet-bloedbaanafsluitende rugzak.
Je begrijpt, ik had graag met Enrique gesproken en zal ook met meer interesse de El Mundo bekijken.
Als pelgrim zie je trouwens dat een hele hoop terraszitters je aanstaren. Dan doe je net alsof je nog uuuuuren verder kunt lopen of, als er een hele rare snuiter je aanstaart, trek je aan de noodrem en loop je verder als een stagiaire bij de Ministry of Silly Walks.
Wij lopen en eten verder tot we er bij neer vallen
Wat een vertrouwd beeld, lieve super Puck in de vensterbank, wat een kanjer en wat zal ze heerlijk dromen van al haar avonturen. Komende week gaan we langs voor een krabbel en wat zal ze veel te vertellen hebben!