de Spaanse Arie Boomsma op de Camino met een prima fruittent
Eten op de Camino, dat is een dingetje. Je hebt als pelgrim elke dag twee zorgen (1) waar ga ik slapen en (2) waar ga ik eten. In Frankrijk was vraag 2 eenvoudig beantwoordt: je eet bij de eerste bar of het eerste restaurant dat je ziet want buiten de steden is de kans klein dat je nog een tweede zult tegenkomen. Op de grens met Spanje struikel je dan in een luilekkerland, overal barretjes en albergues die een Menu Peregrino aanbieden voor minder dan 15 en vaak zelfs voor minder dan 10 Euro. Prijzen waarvoor je in Nederland nog geeneens de daghap van een eetcafé kunt krijgen.
Let op: Menu Peregrino’s worden niet alleen in pelgrim albergues aangeboden. We hebben zo’n menu in een 4-sterren hotel in Burgos gegeten en ook de Paradores (luxe staatshotels) langs de Camino bieden ze aan. Dan zit je aan een tafel met een linnen kleed, word je net zo goed bedient als de andere gasten en staat een fles rode wijn en een fles water op tafel.
We stonden soms stomverbaasd van de kwaliteit. Als iemand binnenkort naar Noord-Spanje gaat: op een dag stopten we in Atapuerca, een gat vlak voor Burgos. 100 huizen, niet meer, een paar casa rurales en wat albergues. En het restaurant Como Sapiens, een modern etablissement dat alleen de menu peregrino serveerde, een drie gangen menu met meerdere keuzes. En een fantastische wijnkaart (Tim is wijnliefhebber) dus de huiswijn werd door een ander flesje vervangen. 40 pelgrims met 80 Teva sandalen zaten in de zaal. En wat een eten! Die jongens kunnen met eenvoudige ingrediënten heerlijke maaltijden maken. Wij komen daar ooit terug, met een huurauto.
Of zoals vandaag, we liepen al een paar uur en zagen voor ons een opstopping van pelgrims. Stond daar een stal van een Arie Boomsma-achtig persoon, zeer vriendelijk, met biologische vruchtensapjes en vers fruit. En zen-meditatie kleedjes. Of zoiets. Zonder een kassa maar met een donativo-pot waarin je gooit wat je ervoor over hebt. We hadden dorst en de bananen kwamen ook op tijd dus na een goede donatie liepen we verder.
Monique bij de vitaminen
Maar soms eten we elders, zoals vandaag bij Casa Maragata in Astorga. Casa Maragata had één vast menu. Geen Menu Peregrino maar een standaard menu met het beste van de Cocido Maragato? In het lokaal zagen we geen andere pelgrims, hier zaten we met de locals. Het werd een gedenkwaardige lunch. We voelden ons acteurs in de film La Grande Bouffe uit 1973 waarin 4 of 5 mannen zich doodeten. Eerst een schotel met tig-soorten vlees. Voor het eerst van mijn leven heb ik varkenspootjes gegeten. Je kunt ook zonder die ervaring het graf ingaan. Daarna waren we al redelijk gevuld. Vervolgens een schotel met in bouillon bereidde kikkererwten en gestoofde savooiekool. Oeps, dit is eigenlijk al voldoende. Maar toen zette de ober een terrine op tafel met kalfsbouillon en vermicelli. En vervolgens nog een custard. Plus een koffie. Burp. De erwtjes dreven in de slokdarm, we maakten een rustige stadswandeling, we hebben niet gebukt en het diner sloegen we over.
de cocido maragato is populair in Astorga
Morgen eten we weer een kippenpoot met een gemengde salade. Aan een lange tafel met andere pelgrims, in Hostal Convento de Foncebadón, vlak voor Cruz de Ferro. Het is een adres dat we in onze gids zagen en waarbij we een kamer gereserveerd hebben. Is het een klooster? En moeten we inderdaad, zo schrijft de gids, al om 7 uur ’s ochtends vertrekken (NEE toch!). We houden jullie op de hoogte.
Nog twee tips voor zondag 22 mei:
- Komt allen naar de Noorderburenmarkt in het Noorderplantsoen in Groningen waar locale ondernemers zich vanaf 12 uur op een gezellige markt presenteren! (www.noorderburengroningen.nl)
- Op NPO2 is bij Kruispunt om 23.05 uur weer een aflevering van “Verhalen van de Camino” waarin Wilfred Kemp pelgrims op de Camino aanspreekt, die soms tot diepgaande en onroerende gesprekken leiden met mooie beelden van het Camino-landschap.