Zes uur ochtends. Het schemert. Vogels. Verder is het vrijwel stil. Geluid van een brander uit de kooktent. Gefluister, tent wordt opengeritst. Nu is hij bij ons. Good morning madam. We gaan rechtop in de slaapzak. Ritsen de tent open. Op de grond staan twee warme koppen thee. De kokshulp is al bij de volgende tent. Verder koud, koud KOUD. Alles koud. In recordtijd de kleren aan, niet wassen, dat is voor mensen in het het dal. Rugzak inpakken en uit de tent werpen en daarna zelf eruit kruipen. Zon is opgekomen en we kijken om ons heen. Heldere lucht, berghellingen glooien naar beneden. Een wattendeken van wolken ver beneden in het dal. De dragers staan rond een warm vuur en wachten totdat we onze tent hebben ingepakt. Daarna vertrekken de eerste dragers zingend en half-rennend.

Later op de dag. We lopen over een pad naar de bergpas. Hoeveel hoogtemeters moeten we nog? Niet te snel, hou je tempo anders raak je buiten adem.

En uiteindelijk, nadat je al drie keer bij de pas dacht te zijn, zie je in de verte gebedsvlaggen. In slingers naar alle richtingen. Dan moet je nog een paar honderd meter lopen. Maar dat geeft niet. En op de pas zit je, thee uit thermoskan, en kijk je over de prachtige Himalaya, wat een gebied.

Onze rugzakken zijn het zwaarst wanneer we naar Chili vliegen. Dan gaat alles mee (tenten, zware bergschoenen, kookuitrusting, donsjack etc. etc. etc.) want Chili is de ultieme bestemming voor iedereen die houdt van:

– puur natuur

– meerdaagse trekkings

– lekker eten

– goede wijn.

In het noorden vind je op 4000+meter hoogte uitgestrekte zoutmeren met flamingo’s.

4000 km zuidelijker eindig je in Patagonie en Vuurland waar alles groen is behalve de eindeloze gletsjers.

Wat moet je doen?

1. Koop een binnenlandse vliegticket naar het gebied van keuze

2. Verzamel goede topografische kaarten (bijv. bij het Instituto Geografico Militar te Santiago)

3. Vind een bus naar het gebied of neem een huurauto

4. Loop naar een supermarkt, pak een kar en laad die vol met pasta, tomatensaus, kruidenmengsels, blikjes vis, melkpoeder, muesli en flessen wijn

5. Zorg dat iemand weet waarheen je gaat & hoe lang je wegblijft

6. Vertrek!

En tenslotte: Chili is geen derde wereld land! De welvaart is op zijn minst vergelijkbaar met Spanje en Italie. De betrouwbaarheid en organisatie van het openbaar vervoer is beter dan in Nederland. En verder hebben we ons nergens onveilig gevoeld (maar we zijn niet de achterbuurten van Santiago of Valparaiso ingegaan, daar is het leven anders).

Amrum. Een Duits waddeneiland waar geen vuurwerk wordt afgestoken en waar we met onze oude Job in 2008 naartoe reden. Job was panisch voor vuurwerk. Echt HEEL erg bang. Amrum werd ons toevluchtsoord want daar hoor je op Oudejaarsnacht alleen de kerkklok, klinkende wijnglazen en de dorpsbewoners die elkaar gelukkig nieuwjaar wensen. Het beviel goed en sindsdien vieren we oud-en-nieuw op dit eiland. Onze thuisbasis is Klar Kimming, een imposante villa uit 1920 in het dorpje Nebel dat eigendom was van een kapitein die met zeilschepen om Kaap Hoorn voer (en dan sluit de cirkel zich want wie Kaap Hoorn zegt denkt aan Chili, Patagonië, natuur, pinguïns, trektochten, tentjes, tomatenpasta en rode wijn).

Niet alleen wij maar ook andere gasten keren jaarlijks terug naar Klar Kimming. Om het jaar door te nemen in de Weinstube (!)  en te horen hoe het de anderen is vergaan.

En verder: veel lezen, fado muziek, Vera’s Flammkuchen, sauna, nieuwjaarsfeest tot vroeg in de ochtend (Hyper Hyper) en…. veel wandelen! Over immens brede stranden (breder dan Schiermonnikoog…) of langs de waddenkust en uitkijken over het drooggevallen wad. Na een week Amrum zijn we geaard en klaar voor een nieuw jaar.

Op 27 december 2015 gaan we opnieuw naar Amrum.

Vera, Jens, Kai (*2), Silke, Thordis, Charlotte, Jörg en vele anderen: bis bald!