Het is bijna kerst. Straks met de familie naar het ballet. Puck (jong meisje) wil danseres worden en oefende met haar nieuwe balletschoenen op onze houten vloer…..
Laat je verrassen en klik op “Cinderalla Puck” hieronder:
Het is bijna kerst. Straks met de familie naar het ballet. Puck (jong meisje) wil danseres worden en oefende met haar nieuwe balletschoenen op onze houten vloer…..
Laat je verrassen en klik op “Cinderalla Puck” hieronder:
Gisteren hebben we de laatste dag van onze proef Camino gelopen. Een vlakke tocht en dat waren kilometers maken, maar liefst 28 km. Puck heeft ook haar nieuwe schoenen getest, daar liep ze best aardig op. Echte high tech bergwandelschoenen voor de hond met vibramzolen (ja,het bestaat).
Puck en ik waren wel klaar met het gewandel aan het einde van de dag en Tim…..? Hij blijft lachen.
Maar goed een heerlijke douche en na het eten van Flammkuchen gaat alles weer beter.
Op deze tocht hebben we geen andere Camino lopers ontmoet of gezien. Wij verwachten dat dat ook zo zal zijn tot halverwege Frankrijk en dat we in Spanje eindigen in een soort van file.
We hebben even het gevoel gehad hoe dat is om elke dag flinke afstanden te lopen en steeds een nieuwe overnachting te vinden. Echt even geen thuis te hebben, maar wij hebben er zin in. De komende maanden flink trainen en vanaf half februari zullen we gaan.
We hebben er nu ongeveer 100 km erop zitten. Dit wordt wel gevoeld, maar het gaat steeds gemakkelijker. Zal dit tijdens de Camino ook zo zijn? Dat de eerste kilometers het zwaartst zijn. Een deel zit toch echt in de nieuwe schoenen die nog wat blaren opleveren .
Gisteren de hele dag in de regen gelopen en na enig zoeken vonden we een hotel in Zell im Harmersbach. Behalve dat Puck nogal nat was ,had ze zich ook nog in viezigheid omgewenteld. Geen wonder dat er geen plek was…. ,maar in hotel Klosterbraustuben hadden ze een plekje voor ons. Zoals dat zal gaan tijdens de Camino ,geen kamer van eerste keuze, maar okay. De 100 vijfenzeventigplussers tijdens het schlagerfeest ’s avonds, maakt dat wij ons nog erg jong voelen. Kunnen we alvast wennen voor als wij aan een bejaardenhuis toe zijn.
Vandaag een dag met veel zon en dus een relaxende dag. Wij zijn nu in Gengensbach en lopen ook het Zwarte Woud uit. Na vandaag niet meer klimmen en dalen, maar vlakte. Het Reindal gaan we in. De wijngaarden zijn al gesignaleerd en Tim krijgt enorme speekselvloed. De eerste wijnwinkel al bezocht en wij zitten nu aan een heerlijk glas Grauburgunder…..en Puck? Die ligt inmiddels al op een oor.
16 km en 450 m hoogtemeters.
Vermoeidheid slaat nu toch al een beetje toe, stijve spieren en tja die nieuwe schoenen. Wanneer we naar Santiago de Compostella lopen zullen de schoenen goed ingelopen zijn, ik zal een betere rugzak dragen en we zullen niet te hard van start gaan. Wat mij wel verwonderd is dat ook hier in Zuid Duitsland niet de kortste route wordt gelopen tussen de dorpen, maar van elke tocht een mooie wandelroute is gemaakt. Ik vraag me af of we dat willen…
Puck is een tophond! Ze loopt als een tierelier, alleen wanneer we eten in een restaurant vindt ze beslist dat ze nog hele erge honger heeft en laat dit ook weten( Puck krijgt altijd als eerste eten). Vandaag zijn we in een heuse dierenwinkel geweest waar de bak met brokjes voor klaar stonden en waar wij natuurlijk brokjes van topkwaliteit voor hebben ingekocht. Gaat Tim verder voor haar dragen……
24,4 km bijna 800 m. Hoogtemeters. Tsja, nieuwe schoenen en wat gebeurt er dan….blaren. Hausach echt een foeilelijk dorp, maar toch nog een redelijk onderkomen gevonden. Dat wil zeggen de kamer is prima, maar het ontvangst en het restaurant is diep treurig.
Onze Puck doet het tot dusver prima en heeft haar hoge kwaliteitsbrokjes achter zich gelaten, nu wordt het datgene wat een supermarkt nog in de aanbieding heeft. Een groot verlangen heeft ze naar de kipfilets die ze soms van Agnes krijgt. Gelukkig Puck zou Puck niet zijn ,zij kan haar buikje vullen met alles……
Eerste dag van onze oefentocht. Wat goed deze oefentocht,want ik weet nu al dat ik de verkeerde rugzak draag. Deze is toch niet berekent op dit gewicht, ongeveer 11 kg. Ik verlang nu al naar mijn oude vertrouwde MacPac, de tas die ik draag tijdens onze stoere ,ruige bergtochten in vreemde oorden.
Vandaag een mooie dag een beetje op en een beetje neer. Mooi weer en oh oh nu al moeite beentjes, 23,5 km afgelegd. We moeten nog wat trainen.
Nog geen mooie kloosters om te overnachten, dus nu maar een prima hotel in een idyllisch dorpje met vakwerkhuizen.
Een lijstje. De inspiratie van de beheerder is even verdwenen maar desondanks moeten teksten worden opgeleverd..
Bereidt u zich voor, dat zal ook tijdens de Camino regelmatig gebeuren. Te laat aangekomen, blaren aan de voeten, geen van de alberghi laat een hond toe, het regent voor de vierde achtereenvolgende dag: schat zet maar een lijstje op de blog.
Bijvoorbeeld:
1. De vijf mooiste boekhandels die we kennen
2. De drie beste koffiehuizen van Wenen (= van de wereld)
3. Wat je niet in je rugzak mee moet nemen naar Santiago
4. De brokjes die Puck niet lekker vindt (voor extreme situaties, Puck eet nl. alles)
5. Waarom we ooit zo stom zijn geweest om aan de Camino te beginnen
Dit is het einde van de sneak pre-view, dus nu het aangekondigde muziek-lijstje:
Nog even afmaken, iets met
Ruim 10 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet en ontdekten we snel dat we allebei van reizen houden. Sindsdien hebben we samen veel tochten gemaakt. We hebben niet de ambitie om elk land of zelfs elk werelddeel te bezoeken. Ga naar de gebieden waar je van houdt en SLOW-DOWN, geniet, beleef waar je bent, je hoeft niet alles te zien.
Zo zijn we naar de Indiase Himalaya gegaan, met een volledige uitrusting voor een meerweekse trektocht in de rugzakken. Lopend door het hooggebergte, over paden langs gerstvelden, stupa’s en boeddhistische kloosters. Later hebben we (net als Kuifje en kapitein Haddock) met een Sherpa, assistent-sherpa, kok, 2de kok, kok-assistent en een gevolg van dragers door verlaten valleien bij het Annapurna massief in Nepal gelopen.
Ook in Zuid-Amerika hebben we het (hoog)gebergte opgezocht. De Andes hebben we doorkruist van Peru en de zoutmeren van noord-Chili en Bolivia tot aan de zuidelijke uitlopers in Patagonië, Tierra del Fuego en Isla Navarino waar het meest zuidelijk dorpje van de wereld staat (Puerto Williams).
In Europa leiden onze wegen steeds naar het zuiden (want de ideale bestemming is een gebied waar het weinig regent, je mooie wandelingen kunt maken, waar goede wijn wordt gemaakt en je de taal verstaat). Dus zijn we naar Spanje gegaan en hebben het land ontdekt met de “bijbel” van Cees Nooteboom. Gedurende meerdere jaren hebben wij “onze” omwegen door Spanje gemaakt en daarbij Asturië, Cantabrië, Galicië, Aragon, Castillië y Leon en Navarra verkent. Vanuit Spanje zagen we uitgestrekte groene gebieden in Noord-Portugal en daarom zijn we ook naar Tras-os-Montes gegaan om via Braga en Tomar in Lissabon te eindigen, op zoek naar de muziek van Madredeus en Cristina Branco.
Vaak stonden we voor de keuze: gaan we opnieuw naar Spanje of zullen we dit jaar naar Italië rijden. Italië: het land van de beste wijnen, het lekkerste eten en de mooiste auto’s. Waarom zou je eigenlijk ooit naar een ander land gaan? En dus zijn we met onze kooikerhondjes Puck en Job in het Noorden van Italie geweest, in de bergen van Aosta, de Dolomieten van Sud-Tirol en bij de Monte Pollino, het grootste Italiaanse nationale park in Basilicata en Calabria.
Sinds een aantal jaren hebben we een vaste pleisterplaats op het Noord-Duitse Amrum. We gingen hierheen omdat op dit eiland tijdens Oud-en-Nieuw alleen maar sterretjes worden afgestoken en Job panisch was voor vuurwerk. Tijdens onze eerste tocht ontdekten we de herberg Klar Kimming (met wijnbar en sauna) en daarna zijn we elk jaar teruggekeerd om lange strandwandelingen te maken en daarna aan de table d’hote het jaar door te nemen.
Wij houden van deze gebieden, lees de andere berichten uit de Categorie Eerdere tochten voor sfeer en foto’s van onze lievelingsplekken.
Met “Een omweg naar Santiago” in de rugzak hebben we Spanje ontdekt. In een vliegtuig naar Madrid, de bagage in een huurauto laden, de sleutel omdraaien en…. VROEM, daar gaan we!
Op naar het oosten (Aragon), het noorden (Castilië y Leon, Cantabrië, Asturië) of het noord-westen (Galicië). Eerst Madrid uitrijden, dan door de voorsteden en als de snelwegen leger worden gaat de muziek aan en zit Madredeus of Cristina Branco op de achterbank. De vakantie is begonnen! Door het raam zie je langzaam de golvende hoogvlaktes aan je voorbij gaan, groen of bruin afhankelijk van het seizoen. Een afslag, een pompstation, een wegrestaurant… verder is er niets te zien…
Dan zegt de TomTom dat ook wij moeten afslaan en duiken we gehoorzaam de provincie in. De afrit mondt uit op een regionale route en daarna rijden we over steeds smaller wordende locale weggetjes naar het dorpje waar de Casa rural staat. Een 12e eeuws kerk, een pleintje waar nog een paar klanten voor de bar zitten, een kruidenier op de hoek, nog wat straten en verder opnieuw de stilte….
Ga naar het land ten Noorden van Madrid. Kies een natuurgebied en neem een wandelroute door velden die geuren naar kruiden, een kerktoren die ergens de uren slaat en met gieren die cirkels trekken boven je hoofd. Het pad loopt niet zoals je denkt en de subsidie reikte tot halverwege want dan stopt de bewegwijzering en begint het avontuur. Uiteindelijk kom je echter altijd weer terug in je hotel en smaakt het eten beter dan voor je vertrek.
En zo reizen wij al meer dan 10 jaar door dit rijke, eindeloze land. Door streken waar het stikt van oeroude geschiedenis en waar je meer ziet naarmate je er meer over leest. We hebben veel mooie plekken gevonden zoals bijvoorbeeld Parque de Somiedo in Asturië met prachtige, groene, bijna Ierse landschappen (zie beneden) en de rauwe beboste berghellingen van Os Ancares in Galicië (zie hierboven) waar internet nog uitgevonden moet worden.
En vroeger of later stuitten we elk jaar op de Camino…..