Auteur: Puck

Concerten (en lezingen)!

Het boek Berichten van achter de horizon is onlangs tijdens een online bijeenkomst gepresenteerd. Op veler verzoek plaatsen we de opnames hiervan op onze blog. Tim gaf twee korte lezingen over het thema van het boek: de band die tussen een lezer en zijn (favoriete) schrijver ontstaat. In de eerste lezing schetst hij zijn verhouding met de Orlando furioso van Ariosto en de Atlas Maior van Blaeu. In de tweede lezing gaat het over zijn zevendertigjarige relatie met Cees Nooteboom en leest hij enkele brieven voor die hij aan Cees Nooteboom schreef en die in Berichten van achter de horizon zijn gebundeld.

Arianna Savall gaf twee prachtige concerten met diverse harpen en werd, in het tweede concert, begeleid door Petter Upland Johansen.

Het was een grote eer om Cees Nooteboom te verwelkomen en naderhand zijn waardering te ontvangen.

De twee uur durende video opnames zijn helaas te groot voor de website. Vandaar dat je hieronder de geluidsopnames aantreft. Klik op de illustraties, dan opent een tab en begint het geluid.

We hopen dat jullie van de muziek en de lezingen (opnieuw) zullen genieten!

Het eerste concert van Arianna Savall – *Le Labyrinthe d’Ariane*

Het tweede concert van Arianna – Bella Terra (met een storing tussen de vijfde en zesde minuut)

Over de band van Tim met Ariosto en Blaeu

Over zevenendertig jaar met Cees Nooteboom en het nieuwe boek

Het boek:

Tim van der Graaf, Berichten van achter de horizon. Brieven aan Cees, Uitgeverij Zwavel & Zuurstof, Groningen, 2021, gebonden, 68 pagina’s met illustraties van Sharon Chester en diverse kaarten en etsen in kleur, 20 Euro, ISBN 978 90 828580 6 8.

is verkrijgbaar bij:

Uitgeverij Zwavel & Zuurstof Hier kunt u een gesigneerd exemplaar bestellen. Stuur een mail met het bezorgadres naar info@zwavelenzuurstof.nl. U ontvangt vervolgens een betaalverzoek. Leveringen in Groningen zijn gratis en daarbuiten tegen het PostNL tarief.

Kapsalon Zus en Zo Prinsesseweg 27, 9717 BB Groningen. Gesigneerde exemplaren kunnen hier vooraf geregeld worden.

Boekhandel Godert Walter Oude Ebbingestraat 53, 9712 HC Groningen, Tel: 050 312 25 23, Mail: info@godertwalter.nl. Godert Walter levert door heel Nederland, ga voor een online bestelling naar Groninger boeken.

Met dit bericht begint de blog (opnieuw) aan een winterslaap, verder nieuws tref je aan op Zwavel & Zuurstof.

Het nieuwe boek!

Beste lezers, vrienden,

Ooit liepen Monique, Puck en ik naar Santiago. Over de tocht schreef ik het boek Een edelman in Lerma dat in 2018 verscheen. Via tussenpersonen bereikte een exemplaar Cees Nooteboom en dat was het begin van een onderling contact.

In de jaren daarna stuurde ik hem enkele brieven die zijn gebundeld in mijn nieuwe boek Berichten van achter de horizon. De afgelopen week leverde de drukker het resultaat. Een zware kartonnen doos staat voor mij op tafel, ik maak het open, pak het bovenste boek eruit, hou het in handen en wat ik zie… overtreft mijn verwachtingen.

Berichten van achter de horizon is een gebonden boek met leeslint en illustraties van Sharon Chester [1] van condors, huemuls, pinguïns en andere Patagonische dieren. Daarnaast bevat het diverse paginagrote afbeeldingen van antieke kaarten en prenten.

De tekst op de achterzijde schetst de inhoud:

Je bent op reis, door Zuid-Amerika of naar Zeeland, en je stuurt brieven naar een schrijver. De laatste twintig jaar heeft die schrijver jou begeleid, jij hebt zijn werk gelezen en hij heeft jou duizenden pagina’s toegesproken maar ditmaal zijn de rollen omgedraaid.

Je vertelt hem over een land dat een eiland droomt te bezitten, over een alomtegenwoordig onzichtbaar beest, over Europa, Diderot en andere gezamenlijke liefdes, over koffers vol boeken, verlaten straten, heel foute mannen van vroeger en nu maar, bovenal, over de band die tussen lezers en schrijvers ontstaat.

de onzichtbare huemul

Op dinsdag 13 april om 20.30, presenteer ik het boek tijdens een Zoom-bijeenkomst. Ik ben vereerd dat Arianna Savall [2] hierbij een kort optreden zal geven. Arianna is een harpiste en sopraan die diverse CD’s heeft uitgebracht, solo of met haar gezelschap Hirundo Maris, met haar partner Petter Upland Johansen of met haar wereldberoemde muziekfamilie. Haar muziek is betoverend en begeleidde ons tijdens de tocht naar Santiago. Ik kon mij daarom geen betere begeleiding voor de boekpresentatie wensen.

Vanaf 14 april is het boek te koop bij:

Uitgeverij Zwavel & Zuurstof

U kunt bij de uitgeverij een gesigneerd exemplaar bestellen. Stuur een mail met het bezorgadres naar info@zwavelenzuurstof.nl. U ontvangt vervolgens een betaalverzoek. Leveringen in Groningen zijn gratis, daarbuiten tegen het PostNL tarief.

Kapsalon Zus en Zo Prinsesseweg 27, 9717 BB Groningen

Boekhandel Godert Walter Oude Ebbingestraat 53, 9712 HC Groningen Tel: 050 312 25 23, Mail: info@godertwalter.nl. Zie ook de nieuwsblog en het Groninger boeken site van Godert Walter.

Andere verkooppunten worden later bekendgemaakt.

Koop lokaal!

[1] Sharon Chester is auteur van twee prachtige natuurgidsen:

A Wildlife Guide to Chile

The Arctic Guide. Wildlife of the Far North

Ik dank haar dat ik meerdere prachtige tekeningen in mijn boek mocht opnemen.

[2] zie voor meer informatie Arianna Savall’s website

Hebben jullie het al gehoord?

VRIENDEN!, wat fijn dat we jullie hier weer allemaal ontmoeten! Kunnen jullie het nog herinneren? Vijf jaar geleden hielden we jullie met deze blog op de hoogte van de tocht die wij, Monique, Puck en Tim, naar Santiago maakten.

en route, op slechts 600 kilometer van Santiago…

Het is lang geleden, een ander tijdperk, een vroeger waarin je ’s avonds onbekommerd naar buiten ging en je zonder mondkapje en beslagen bril een restaurant binnenstapte. Dat gold overigens niet voor de eerste weken na ons vertrek. In februari en maart 2016 liepen we door België en Noord-Frankrijk en in die gebieden heerste een lockdown avant la lettre. Je zag vrijwel niemand, laat staan dat je anderen tot op 1.5 meter naderde en zelfs in de weinige, trieste dorpen bleven de straten verlaten en namen de bewoners een strikte en, naar ons leek, eeuwigdurende quarantaine in acht.

Bijna net zo verlaten als Noord-Frankrijk: de pampa van Argentinië

Teruggekeerd uit Santiago leek het leven verder te gaan op het eerder ingeslagen pad. Maar ja, als je vier maanden naar de wolken en de bomen hebt gekeken, als elke dag een nieuwe verrassing was en je je gedachten de vrije loop hebt gelaten, dan is tijdens de tocht je brein werkelijk veranderd.

Na de honderd dagen lopen, denken en slapen zie je dan bij terugkomst de zaken met verwondering aan en die distantie heb ik later verder gekoesterd. Ik schreef bovendien een boek over de tocht, Een edelman in Lerma, en zo verlengde ik mijn behandeling in het sanatorium van de Camino, de pelgrimsroute naar Santiago, met twee extra jaren.

Presentexemplaren van het boek gingen naar de NRC, de Volkskrant en Trouw. De kranten bleken met stomheid geslagen en gedroegen zich dienovereenkomstig, maar de allerbelangrijkste geadresseerde stuurde een antwoord. Na een maandenlange stilte, waarin je de hoop op een reactie hebt opgegeven, arriveerde een brief van Cees Nooteboom waarin hij mij bedankte voor het boek. Via allerlei omwegen was mijn pakketje bij hem op Menorca terechtgekomen, precies op tijd want op dat moment las hij een ander werk met op de omslag dezelfde afbeelding, van Denis Diderot, als mijn Edelman in Lerma. En zo zie je: toeval bestaat ècht want bij een atheïst als Diderot durf je niet aan interventies van hogere machten te denken.

Boeken en schrijvers, in Weimar

Ik heb het ooit al eens opgeschreven maar ik herhaal het hier graag: Cees Nooteboom is voor mij een van de grootste hedendaagse schrijvers die mij al meer dan twintig jaar begeleid. Zo’n hechte lezer-schrijverrelatie, ook al was het tot voor kort een louter eenzijdige kwestie, heeft gevolgen. Door zijn boeken werd ik een nog hartstochtelijker Europeaan, ontdekten we Spanje en struikelden we daarbij over de Camino. Daarom verwijst de naam van deze blog naar een van zijn meesterwerken [1].

De brief van Cees kon ik niet onbeantwoord laten, hij reageerde vervolgens met een mail en zo begon een onregelmatige conversatie met gaten van weken, soms maanden, voordat de ander terugschreef. Enkele brieven schreef ik in Groningen maar de meesten ontstonden ver weg, het waren berichten van achter de horizon, vanuit Vuurland en Patagonië, Weimar of Zeeland en bijna vanuit Venetië.

De brieven gaan over Diderot en andere schrijvers, over dieptreurige badplaatsen maar ook over de natuur, over helse spechten, een onzichtbaar wezen, over de populariteit van knettergekke politici, reizen natuurlijk, en uiteindelijk over verlaten straten en de stilte.

Mannetjesspecht met vrouwtjesmens

Het boek met de brieven aan Cees verschijnt binnenkort, hou de blog in de gaten en…

reserveer in je agenda alvast de avond van dinsdag 13 april voor een online bijeenkomst met boeken… en prachtige livemuziek!

[1] Cees Nooteboom, De omweg naar Santiago, Uitgeverij Atlas, Amsterdam, 1992

De enorme Timmerman – El Carpintero gigante – De Magelhaenspecht

Te Koop!

Een edelman in Lerma is op 2 juni in boekhandel Godert Walter gepresenteerd aan een groot publiek. De bijeenkomst was voortreffelijk georganiseerd – hulde aan het team van Godert Walter! – en daarna moest de schrijver zwetend en steunend exemplaren signeren en van een originele tekst voorzien. Wij (Monique, Tim en Puck) bedanken alle aanwezigen, we hebben mèt jullie genoten, het was voor ons een onvergetelijke gebeurtenis!

Tim van der Graaf, Een edelman in Lerma, Uitgeverij Zwavel & Zuurstof, Groningen, 2018, gebonden, 296 pagina’s met twee katernen kleurenfoto’s, 27.50 Euro, ISBN 978 90 828580 0 6.

Vanaf heden kan je Een edelman in Lerma kopen en bestellen bij:

Boekhandel Godert Walter

Oude Ebbingestraat 53

9712 HC Groningen

050 312 25 23

info@godertwalter.nl

Boekhandel Riemer

Nieuwe Ebbingestraat 1

9712 NB Groningen

boekhandel@riemer.nl

Boekhandel van der Velde

A-kerkhof 45-47
9712 BC Groningen

akerkhof@boekhandelvandervelde.nl

en bij de Van der Velde vestiging aan de Grote Markt:

Grote Markt 54-55
9712 HV Groningen

grotemarkt@boekhandelvandervelde.nl

Je kunt het boek ook via bol.com bestellen, klik hiervoor op deze link.

Tenslotte kan je alleen bij Uitgeverij Zwavel & Zuurstof een gesigneerd exemplaar bestellen.

Maak hiervoor 27,50 Euro over op bankrekeningnummer IBAN NL88 RABO 0330 5803 88 en vermeldt daarbij je naam en adres. Het boek wordt dan binnen 2-3 werkdagen bij je afgeleverd.

Voor vragen en informatie kan je een e-mail sturen naar:

info@zwavelenzuurstof.nl

meer informatie over Uitgeverij Zwavel & Zuurstof vind je op:

www.zwavelenzuurstof.nl

Pamplona, 2016

Het Boek

Op 31 mei 2016 rustten we uit op een terras in Arzúa (Galicië, Spanje). Morgen zou het gebeuren, dan zouden we Santiago bereiken, honderd dagen nadat we uit Eijsden vertrokken. Met dagelijkse berichten op deze site hielden we het thuisfront op de hoogte. Die blogs zijn grondig bewerkt, aangevuld of verwijderd en het resultaat is nu, twee jaar later, klaar. Het boek Een edelman in Lerma is verschenen bij de uitgeverij Zwavel & Zuurstof en ons huis is een wand van kartonnen dozen met boeken rijker.

Het is een gebonden boek dat een Nederlandse boekbinder met de hand heeft gemaakt, de Marge aan de Vismarkt in Groningen verzorgde de productie en Geja Duiker van Staal & Duiker ontwerpers uit Haren ontwierp de omslag. We vinden het resultaat prachtig, we blijven hierin maar snuffelen en bekijken nogmaals de twee fotokaternen die de verhalen illustreren. We hopen dat jullie allemaal naar de boekpresentatie komen, op zaterdag 2 juni om 16.30 uur bij boekhandel Godert Walter aan de Oude Ebbingestraat 53 in Groningen. We raden jullie aan om wat eerder te komen en het assortiment van Godert Walter te inspecteren en misschien al wat bundels voor de zomervakantie in te slaan. Vanaf 16 uur neuzen wij – Monique, Tim & Puck (!) – met jullie mee.

wijngaarden rondom Chablis in maart

Tenslotte, om in de stemming voor de boekpresentatie te komen, vind je hieronder alvast de flaptekst:

Het is 2016. Terroristische aanslagen, geweld in het Midden-Oosten en vluchtelingen op Italiaanse kusten beheersen het dagelijks nieuws. Ook in de polders is het onrustig, populisten brullen steeds harder en ronselen zowaar een flink deel van de bevolking.

Sommigen verdragen de agressie en de domheid van het publieke debat niet meer, die willen weg en gaan de grens over om het pessimisme te ontvluchten. Twee mensen en hun hond beginnen in Limburg aan een tocht van meer dan honderd dagen naar Santiago. Onderweg spreken ze met Wim Wenders en John de Mol, een inquisiteur en Diderot. Ze wachten op Stefan Zweig, ontsnappen aan een hellevaart in Burgos, ontmaskeren het fantoom dat door Spanje waart en onthullen manipulaties van politici en priesters.

Ze leiden het leven van de moderne pelgrim, slapen elke nacht bij vreemden, wandelen door dorpjes en bezoeken de kerk, een café of de bakker. Ze zien de kathedraal van Reims, de stegen van Pamplona, wijngaarden rondom Chablis en de eindeloze Spaanse hoogvlakte.

Het wonder van Europa voltrekt zich opnieuw want wie dwars door het continent trekt, dwaalt in zijn geschiedenis. Je moet sterk in je schoenen staan om daartegen bestand te zijn. Anders ga je voor de bijl, vergeet je de dagelijkse sores en kom je gelouterd terug. Dan besef je wat de encyclopedisten ons 250 jaar geleden al toonden: word niet belemmerd door de tijdgeest maar denk kritisch en vrij.

Leve Europa! Vive l’Europe!

Tot 2 juni!

Laatste nieuws: Ik ga naar huis!

over een paar dagen lig ik zo in mijn mandje terwijl mijn baasjes verder naar Santiago lopen

Zoals ik al eerder zei, mij wordt niets gevraagd.

Mijn baasjes hebben besloten dat ik naar huis moet…

Nu ben ik het wel voor een deel met ze eens. Mijn pootjes doen zeer sinds we in Spanje zijn want we lopen hele dagen op scherpe kiezels. Auw! Ik vind het veel fijner om op gras of in het bos te rennen! En het is inderdaad soms erg warm, maar mijn vrouwtje zorgt dat ik steeds genoeg water kan slobberen dus de hitte vind ik niet zo heel erg. Het ergste vind ik dat de Spanjaarden mij niet leuk vinden. Ik word vreselijk verwend door alle andere pelgrims maar wanneer we een slaapplaats zoeken kunnen wij heel moeilijk iets vinden. Ik mag nergens slapen! Mijn baasjes dachten slim te zijn en hebben door heel Frankrijk gelopen met een tent in hun rugzak maar zelfs op de campings mag ik niet komen (ook niet als we de enige gasten zijn) en evenmin in de tuin van een herberg. Het is zo erg dat we al met ons drieën in een schuur hebben geslapen. Maar toen lag ik wel lekker dicht bij en op de slaapzakken van mijn baasjes.

Ik ga dus naar huis! Ik ben te lastig voor de Spanjaarden. Morgen rijden de baasjes met mij in een huurauto naar Agnes. Ook wel gezellig hoor! Bij Agnes zit ik super!, ik krijg krokodillen van haar en die zijn heel lekker!, ik kan Baloe (de hond van Agnes) lekker een beetje plagen, ik zal tegen hem blaffen over de 1800 kilometer die ik heb gelopen, het lekkere Franse stokbrood, de brokjes uit de Pyreneeën en de Ardennerham die ik een keer op de grond vond en ik zorg dat iedereen met mij gaat rennen want ik heb nu een héél goede conditie!

Wanneer ik bij Agnes ben, gaan mijn baasjes alleen terug naar Spanje om verder naar Santiago te lopen (knettergek zijn ze, we kunnen toch ook gewoon gezellig in Drenthe wandelen?) en over een paar weken zijn ze dan weer thuis. Nou ja, ik snap niet alles, behalve dat IK volgende week weer gewoon werk en ZIJ nog vakantie vieren. Dat kan toch eigenlijk niet, maar ik hoorde ze smoezelen (ze denken dat ik niets hoor) dat er een kleine pup komt… Ik zal ze helemaal nat likken als bij ons thuis een klein kooikervriendje komt!

Ik heb me voorgenomen voortaan niet meer te blaffen naar die ene Labradoedel die iedere dag langs de kapsalon loopt. Ik vond het blaffen van al die grote Franse Herders, Mastino’s en Pitbulls best eng en ik wil daarom niet dat alle Oranjebuurthonden voor mij sidderen als ik de salon bewaak. Je kunt maar beter kwispelen en daar ga ik echt mijn best voor doen. Dat heb ik van de Camino geleerd. En dat Belgische, Franse, Navarraanse en Baskische brokjes ook lekker zijn. Het was best een toffe tijd.

ik zal mijn baasjes missen en hoop dat ze snel weer bij mij zijn

Nou Puck, wij zullen jou ENORM missen, je bent een kanjer en we gaan in de zomer weer lekker veel samen wandelen!

Woef!

van de straat eten is het lekkerste!

En wat vind ik hier nu allemaal van? Mij wordt niets gevraagd. Het begon allemaal bij de bisschop van Groningen, dat was een normale stadswandeling en bij de bisschop kreeg ik een koekje van de secretaresse . Best goed, zo mag de hele reis wel gaan en dan de trein naar Eijsden. Een goede vriendin van mij en mijn vrouwtje (Nicole) stapte nog even in de trein en reisde tot Zwolle met ons mee. Gezellig!

En toen kwam de eerste wandeldag. Nu houd ik erg erg van wandelen, vooral als ik ook de ruimte krijg om op wat konijntjes te jagen. Vangen doe ik niet, maar ze flink laten schrikken en dat ze hard voor mij wegrennen, dat vind ik pas echt leuk. Dus ik ren enthousiast de eerste uren er flink op los, ook een beetje aan mijn conditie werken, anders blijf ik nergens bij die konijntjes. Maar ik wist niet dat ik juist een beetje zuinig met mijn energie moest omgaan, want in Frankrijk zijn er ook veel van die huppelende beestjes. Aan het einde van de eerste dag kon ik nog net wel brokjes eten, maar daarna…… verhip waar is mijn mandje? Een dekentje, is dat waar ik op moet slapen? Ik kijk teleurgesteld naar mijn vrouwtje en gelukkig vindt ze toch nog iets zachts waar ik op mag liggen.

ik en mijn baasje in Saint Jean Pied de Port. De stoepjes ruiken hier lekker!

Zo gaat dat nu al maanden. De vrije natuur, dat is waar ik van droom wanneer ik in de kapsalon in de etalage lig.

Nu ben ik een keer, echt maar één keer, erg ondeugend geweest. Ik zag heel ver in verte een konijntje en ik had geen lijntje om. genietend van alle vrijheid , dacht ik , ik ga even jagen (zo heeft Job het mij geleerd) en hup daar ging ik. Als ik had geweten dat mijn baasjes zo in paniek zouden raken, had ik het natuurlijk nooit gedaan, maar toch, het was een mooi avontuur. Een half uurtje duurde het maar en mijn baasjes riepen mij voortdurend, dus ik wist precies waar zij waren. Maar bij terugkomst waren ze heel erg boos. Daar snap ik niks van, doe ik eens een keer iets avontuurlijks, toon wat eigen initiatief, is het ook weer niet goed. Nu heb ik de rest van de reis straf, ik moet een lijntje om. Mijn vrouwtje kan ik nog wel paaien om het lijntje af te doen, maar mijn baasje is er ook altijd bij en die zegt pertinent nee tegen vrij lopen.

De routes langs de weg vind ik echt niet leuk, mijn baasjes ook niet hoor! Maar mijn vrouwtje wordt dan wel heel erg kortaf. Ik moet links van haar lopen, ook als het rechts van haar veel lekkerder ruikt, ik heb dan een heel kort lijntje, gelukkig komt daarna altijd weer een etappe over zandpaadjes in de bossen of de heuvels.

Mijn conditie is top! Als ik langs al die grote honden achter de hekken loop weet ik zeker, ik ben dan wel veel kleiner, zij kunnen heel erg angstaanjagend blaffen, maar ik kan veel harder rennen en houd het ook veel langer vol. Grote herders, mastino’s, pitbulls, ik loop er zeer relaxed langsheen. Soms ontsnapt er eentje en dan treedt mijn baasje stevig op en als het niet lukt zet ik het op het rennen, echt ze blijven nergens.

elk dag kijkt mijn baasje naar mijn schoongelikte pootjes, is ze jaloers?

Ik heb ook al een paar echte vrienden gemaakt, Felix, een mooie bordercollie en een klein poedeltje, ik ben haar naam kwijt, maar ze was echt heel lief en natuurlijk die andere pelgrim (Paul) die een tijd met ons opliep. Van hem kreeg ik lekkere kauwstaafjes, speciaal voor mij gekocht.

Best tof hoor zo’n reis, ik word zo nu en dan behoorlijk verwend, ik kom zelfs een beetje aan van al dat lekkers. Vandaag heb ik een rustdag en mijn baasjes ook. heerlijk een beetje dutten, wat eten en dromen van al deze avonturen.

Eén week…

Nog een week en dan gaan we. De meeste inkopen zijn gedaan. Het belangrijkste wat we nu nog moeten doen is een paklijst maken en daarna de rugzakken “proef-inpakken”. Nemen we de tent en kampeerspullen gelijk mee? Past alles er in? Hoeveel weegt het kreng dan?

En het huis schoonmaken zodat de tijdelijke bewoners Han en Sijtske in een opgeruimd huis komen.

Maar vooral onze poes Puma een week lang super verwennen want wat zullen we haar missen op onze tocht….

De Camino – Het Routeplan

Het aantal “officiële” Jacobswegen neemt exponentieël toe. Laat een ambitieuze VVV-manager zijn gang gaan en voor je het weet is er weer een zijtak van een Camino bewegwijzerd en zijn de cultuurhistorische details hiervan in een wandelgids beschreven.

Hierboven zie je een schets van de route die we hebben gekozen: door het Maasdal, langs de Ardennen om daarna als God in Frankrijk langs Reims (zet de flessen alvast koud), Chablis (…), Troyes (de kathedraal), Vezelay (een heel beroemde kathedraal), Limoges (porselein), Perigueux (truffels) en langs de Bordeaux streek naar de Pyreneeën te lopen. En daarna gaat nog het verder: Logroño (Rioja), Sto Domingo de la Calzada (met kip en haan in de kerk), Burgos, Sahagun (schitterend kerkportaal), Leon (de mooiste glas-in-lood ramen en Prieto Picudo wijnen), Villafranca del Bierzo (Mencia) en tenslotte naar Santiago de Compostela (DE kathedraal en het meditatief doel van de tocht).

De afgelopen weken hebben we het internet afgestruind en uit dit aanbod kozen we vier gidsjes die ons moeten redden:

“Belgien: Jakobsweg Via Mosana / Via Monastica, von Aachen nach Rocroi” door Jens Warnsloh, Conrad Stein Verlag, 2015.
“Op Weg naar Santiago van de Ardennen naar Bourgondie”, Randonneurs & Pelerins 51, Reims, 2015 (dit is de Nederlandse uitgave van een Franstalig gidsje. Chapeau dat men een Nederlandse vertaling heeft gemaakt! Zie ook: www.randonneurs-pelerins.com)

“Pelgrimsweg van Vezelay naar St Jean Pied de Port, variant via Nevers” (Pas op: er is een aparte uitgave die de Bourges variant beschrijft), Nederlands Genootschap van Sint Jacob, 2015. N.B. de laatste updates van de gids staan op www.santiago.nl/vezelay
“Spaanse St. Jacobsroute, Cordula Rabe, Rother, 2012 (Nederlandse vertaling van het Duitse origineel)

We hadden voor het stukje Eijsden – Luik ook nog de gids “Jakobsweg Rhein-Maas Weg” van Conrad Stein Verlag uit 2008 kunnen kopen. We wagen het er echter op, gaan de 25 kilometer op kaart en kompas lopen en volgen de rode paaltjes.

De gidsen hebben we vluchtig doorgebladerd en de voorgestelde paklijsten bekeken (naast de gebruikelijke wandel- en kampeerspullen staan hierop zaken zoals: oordopjes, badslippers, een Jacobsschelp en een “last” voor Cruz de Ferro).

En dan hier de afstanden:

Eijsden – Luik: 25 km (inlooproute)
Luik – Rocroi: 200 km (via Mosana & Via Monastica)
Rocroi – Vezelay: 393 km (via Campaniensis)
Vezelay – St Jean Pied de Port: 933 km (via Lemovicensis)
St. J. Pied de Port – Santiago de Compostela: 797 km (Camino Frances)

et voilà, alles bij elkaar dus: 2348 km

Oef, waar beginnen we aan?

Amrum, sjoelen en gestolen fietsen

In de huidige internet samenleving is de nationale identiteit een groot goed. Houvast voor de bevolking, anker in onstuimige tijden enzovoorts. Met de Nederlandse identiteit is het helaas zorgwekkend gesteld. Klompen worden alleen nog door Japanners in Volendam gedragen, Duitsland heeft meer windmolens dan Nederland, de typisch Hollandse fiets wordt gejat en bij het schaatsen is de gouden medaille niet meer voor Nederland gereserveerd.

En zo ontdekten we dat een van de laatste “typisch Nederlandse” hoogtepunten – het sjoelen – ook op hoog niveau buiten Ons Vaderland wordt bedreven. In de Weinfriese wordt dit jaar het 2de Internationale Amrumer Sjoeltoernooi gehouden. Tijdens de 1ste editie werd een sterke Nederlandse afvaardiging door een lokaal jeugdtalent verslagen.

Enfin, we proberen de Nederlandse eer hoog te houden, zij die sjoelen groeten u.

Omweg naar Santiago

met Monique, Tim & Puck