L’Ecaille – Reims, 21 hr, 1 ºC, 25 km
Vandaag hebben we de tocht over de Ardenner hoogvlaktes afgerond met een aankomst in Reims. Reims is een kruispunt van wegen. De Via Francigena (Canterbury – Rome) ontmoet hier de Camino (Rocroi – Vézelay – Santiago) en ook een aantal GR routes lopen door of langs de stad.
Midden in het centrum torent de kathedraal boven de huizen uit. De twee karakteristieke torens zijn al van verre te zien. Op 20 kilometer afstand kwamen ze al boven de horizon uit en met hen bepaalden we welk pad we moesten nemen tussen de kale winterakkers ten noorden van de stad.
En dan kom je dichterbij. En worden de twee torens hoger. Loop je de stad binnen. Heel prozaïsch: langs een provinciale weg. Over de grasstrook, over een spoorbrug, tweede afslag bij een rotonde en dan verder langs de weg totdat je de voorstad Betheny hebt bereikt. Een trottoir start vanaf een tuincentrum. En dan verder. Het bord “Reims”. We zijn er! Nu nog even doorlopen, op naar de kathedraal! De bebouwing wordt dichter. We zijn in de stad. En dan, bij een zebrapad worden we aangesproken en nodigt een inwoonster ons uit voor een kop koffie. We zijn overdonderd. Tot dat moment hadden we alleen een eenvoudig ontbijt gegeten en een half stokbrood van een dag oud.
Na een hartelijk bezoek (foto’s genomen van Puck met de drie kinderen) lopen we verder. En slaan de straat in naar de kathedraal. De kathedraal… Wauw….. Wat groot…. Enorm… We lopen erheen en kijken even binnen (morgen bekijken we de kerk uitgebreider). En vragen om een stempel in onze Credencial. Daarna gaan we verder en zoeken de weg naar het hotel waar we twee nachten zullen blijven. Morgen wordt namelijk onze eerste rustdag. En terwijl we op onze smartphone de kortste route ontdekken, tikt iemand op onze rugzak. Of we de Camino lopen. De dame blijkt bestuurslid te zijn van de St Jakobsvereniging in Reims. Kort en goed: morgenochtend hebben we een “koffieafspraak” en zien we haar in het portaal van de kathedraal.
“Les points des Pays Bas pour Reims”:
“Douze points!!!”
Wat een gastvrijheid. We zitten nu in een hotelkamer met een kitchenette. Na zoveel dagen restaurant-, hotel- en herbergmaaltijden wilden we een oude vertrouwde pastaschotel maken. De tomatensaus met ingrediënten heeft een uurtje geprutteld. Een flesje champagne is geopend en een heel grote buidel met wasgoed (mûhhhh) is naar de wasmachine gegaan. Morgen lopen we viooltjesfris door de stad.
(Franse Ardennen – een sfeerfoto)