Omwegen: Fotografie

De voetreis naar Santiago wordt zorgvuldig gedocumenteerd. Althans, dat is het huidige plan. Misschien zijn we na drie weken zat van het schrijven en bloggen. Lopen we incognito verder naar Spanje.

Maar wel met een camera. De camera der camera’s.

De Leica.

Ik herhaal: de Leica. Laaaaaaica.

Voel hoe subtiel de naam uit de mond glijdt. En de rust die daarop volgt..

Maar nu ter zake. Een Leica M9 gaat mee. Een digitale meetzoeker camera (Meβsucher) zonder auto-focus, GPS, Bluetooth of andere ” features”. Met een 21 mm lens voor panorama’s, een 35 mm voor reportage werk en een 50 mm lens voor foto’s in schemer en close-ups. Messing camera en lenzen, ze wegen eigenlijk veel te veel voor in de rugzak maar je pakt ze met een grijns. De optiek van de Leica lenzen is zonder weerga. Ik weet het, de kwaliteit van foto’s wordt niet door de optica maar door de fotograaf bepaald. Echter, na een studie fotochemie, een baan als spectroscopist bij Akzo en een functie als kwartsglas specialist bij Philips ben je niet meer normaal en geniet je van een ultiem stuk Duitse optische kennis in je handen. En voel je de plicht om goed werk af te leveren met zo’n stuk gereedschap. Dan zijn er geen excuses meer.

Op de blog zullen foto’s komen die we onderweg maken. Over het Pad, de Europese cultuur en het dagelijkse leven als pelgrim. Geen idee hoe dat zal worden. Wij, en jullie (?), zullen het wel zien.

Omwegen: Muziek

Een lijstje. De inspiratie van de beheerder is even verdwenen maar desondanks moeten teksten worden opgeleverd..

Bereidt u zich voor, dat zal ook tijdens de Camino regelmatig gebeuren. Te laat aangekomen, blaren aan de voeten, geen van de alberghi laat een hond toe, het regent voor de vierde achtereenvolgende dag: schat zet maar een lijstje op de blog.

Bijvoorbeeld:

1. De vijf mooiste boekhandels die we kennen

2. De drie beste koffiehuizen van Wenen (= van de wereld)

3. Wat je niet in je rugzak mee moet nemen naar Santiago

4. De brokjes die Puck niet lekker vindt (voor extreme situaties, Puck eet nl. alles)

5. Waarom we ooit zo stom zijn geweest om aan de Camino te beginnen

Dit is het einde van de sneak pre-view, dus nu het aangekondigde muziek-lijstje:

Nog even afmaken, iets met 

Citaat

Onze lievelingsplekken

Ruim 10 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet en ontdekten we snel dat we allebei van reizen houden. Sindsdien hebben we samen veel tochten gemaakt. We hebben niet de ambitie om elk land of zelfs elk werelddeel te bezoeken. Ga naar de gebieden waar je van houdt en SLOW-DOWN, geniet, beleef waar je bent, je hoeft niet alles te zien.

Zo zijn we naar de Indiase Himalaya gegaan, met een volledige uitrusting voor een meerweekse trektocht in de rugzakken. Lopend door het hooggebergte, over paden langs gerstvelden, stupa’s en boeddhistische kloosters. Later hebben we (net als Kuifje en kapitein Haddock) met een Sherpa, assistent-sherpa, kok, 2de kok, kok-assistent en een gevolg van dragers door verlaten valleien bij het Annapurna massief in Nepal gelopen.

Ook in Zuid-Amerika hebben we het (hoog)gebergte opgezocht. De Andes hebben we doorkruist van Peru en de zoutmeren van noord-Chili en Bolivia tot aan de zuidelijke uitlopers in Patagonië, Tierra del Fuego en Isla Navarino waar het meest zuidelijk dorpje van de wereld staat (Puerto Williams).

In Europa leiden onze wegen steeds naar het zuiden (want de ideale bestemming is een gebied waar het weinig regent, je mooie wandelingen kunt maken, waar goede wijn wordt gemaakt en je de taal verstaat). Dus zijn we naar Spanje gegaan en hebben het land ontdekt met de “bijbel” van Cees Nooteboom. Gedurende meerdere jaren hebben wij “onze” omwegen door Spanje gemaakt en daarbij Asturië, Cantabrië, Galicië, Aragon, Castillië y Leon en Navarra verkent. Vanuit Spanje zagen we uitgestrekte groene gebieden in Noord-Portugal en daarom zijn we ook naar Tras-os-Montes gegaan om via Braga en Tomar in Lissabon te eindigen, op zoek naar de muziek van Madredeus en Cristina Branco.

Vaak stonden we voor de keuze: gaan we opnieuw naar Spanje of zullen we dit jaar naar Italië rijden. Italië: het land van de beste wijnen, het lekkerste eten en de mooiste auto’s. Waarom zou je eigenlijk ooit naar een ander land gaan? En dus zijn we met onze kooikerhondjes Puck en Job in het Noorden van Italie geweest, in de bergen van Aosta, de Dolomieten van Sud-Tirol en bij de Monte Pollino, het grootste Italiaanse nationale park in Basilicata en Calabria.

Sinds een aantal jaren hebben we een vaste pleisterplaats op het Noord-Duitse Amrum. We gingen hierheen omdat op dit eiland tijdens Oud-en-Nieuw alleen maar sterretjes worden afgestoken en Job panisch was voor vuurwerk. Tijdens onze eerste tocht ontdekten we de herberg Klar Kimming (met wijnbar en sauna) en daarna zijn we elk jaar teruggekeerd om lange strandwandelingen te maken en daarna aan de table d’hote het jaar door te nemen.

Wij houden van deze gebieden, lees de andere berichten uit de Categorie Eerdere tochten voor sfeer en foto’s van onze lievelingsplekken.

Spanje

Met “Een omweg naar Santiago” in de rugzak hebben we Spanje ontdekt. In een vliegtuig naar Madrid, de bagage in een huurauto laden, de sleutel omdraaien en…. VROEM, daar gaan we!

Op naar het oosten (Aragon), het noorden (Castilië y Leon, Cantabrië, Asturië) of het noord-westen (Galicië). Eerst Madrid uitrijden, dan door de voorsteden en als de snelwegen leger worden gaat de muziek aan en zit Madredeus of Cristina Branco op de achterbank. De vakantie is begonnen! Door het raam zie je langzaam de golvende hoogvlaktes aan je voorbij gaan, groen of bruin afhankelijk van het seizoen. Een afslag, een pompstation, een wegrestaurant… verder is er niets te zien…

Dan zegt de TomTom dat ook wij moeten afslaan en duiken we gehoorzaam de provincie in. De afrit mondt uit op een regionale route en daarna rijden we over steeds smaller wordende locale weggetjes naar het dorpje waar de Casa rural staat. Een 12e eeuws kerk, een pleintje waar nog een paar klanten voor de bar zitten, een kruidenier op de hoek, nog wat straten en verder opnieuw de stilte….

Website Spanje-5

Ga naar het land ten Noorden van Madrid. Kies een natuurgebied en neem een wandelroute door velden die geuren naar kruiden, een kerktoren die ergens de uren slaat en met gieren die cirkels trekken boven je hoofd. Het pad loopt niet zoals je denkt en de subsidie reikte tot halverwege want dan stopt de bewegwijzering en begint het avontuur. Uiteindelijk kom je echter altijd weer terug in je hotel en smaakt het eten beter dan voor je vertrek.

En zo reizen wij al meer dan 10 jaar door dit rijke, eindeloze land. Door streken waar het stikt van oeroude geschiedenis en waar je meer ziet naarmate je er meer over leest. We hebben veel mooie plekken gevonden zoals bijvoorbeeld Parque de Somiedo in Asturië met prachtige, groene, bijna Ierse landschappen (zie beneden) en de rauwe beboste berghellingen van Os Ancares in Galicië (zie hierboven) waar internet nog uitgevonden moet worden.

Website Spanje-3

En vroeger of later stuitten we elk jaar op de Camino…..

Himalaya

Zes uur ochtends. Het schemert. Vogels. Verder is het vrijwel stil. Geluid van een brander uit de kooktent. Gefluister, tent wordt opengeritst. Nu is hij bij ons. Good morning madam. We gaan rechtop in de slaapzak. Ritsen de tent open. Op de grond staan twee warme koppen thee. De kokshulp is al bij de volgende tent. Verder koud, koud KOUD. Alles koud. In recordtijd de kleren aan, niet wassen, dat is voor mensen in het het dal. Rugzak inpakken en uit de tent werpen en daarna zelf eruit kruipen. Zon is opgekomen en we kijken om ons heen. Heldere lucht, berghellingen glooien naar beneden. Een wattendeken van wolken ver beneden in het dal. De dragers staan rond een warm vuur en wachten totdat we onze tent hebben ingepakt. Daarna vertrekken de eerste dragers zingend en half-rennend.

Trekking-200

Later op de dag. We lopen over een pad naar de bergpas. Hoeveel hoogtemeters moeten we nog? Niet te snel, hou je tempo anders raak je buiten adem.

Trekking-201

En uiteindelijk, nadat je al drie keer bij de pas dacht te zijn, zie je in de verte gebedsvlaggen. In slingers naar alle richtingen. Dan moet je nog een paar honderd meter lopen. Maar dat geeft niet. En op de pas zit je, thee uit thermoskan, en kijk je over de prachtige Himalaya, wat een gebied.

Trekking-203

Chile

Onze rugzakken zijn het zwaarst wanneer we naar Chili vliegen. Dan gaat alles mee (tenten, zware bergschoenen, kookuitrusting, donsjack etc. etc. etc.) want Chili is de ultieme bestemming voor iedereen die houdt van:

– puur natuur

– meerdaagse trekkings

– lekker eten

– goede wijn.

In het noorden vind je op 4000+meter hoogte uitgestrekte zoutmeren met flamingo’s.

4000 km zuidelijker eindig je in Patagonie en Vuurland waar alles groen is behalve de eindeloze gletsjers.

1411 Chili-569

Wat moet je doen?

1. Koop een binnenlandse vliegticket naar het gebied van keuze

2. Verzamel goede topografische kaarten (bijv. bij het Instituto Geografico Militar te Santiago)

3. Vind een bus naar het gebied of neem een huurauto

4. Loop naar een supermarkt, pak een kar en laad die vol met pasta, tomatensaus, kruidenmengsels, blikjes vis, melkpoeder, muesli en flessen wijn

5. Zorg dat iemand weet waarheen je gaat & hoe lang je wegblijft

6. Vertrek!

1411 Chili-512

En tenslotte: Chili is geen derde wereld land! De welvaart is op zijn minst vergelijkbaar met Spanje en Italie. De betrouwbaarheid en organisatie van het openbaar vervoer is beter dan in Nederland. En verder hebben we ons nergens onveilig gevoeld (maar we zijn niet de achterbuurten van Santiago of Valparaiso ingegaan, daar is het leven anders).

Amrum

Amrum. Een Duits waddeneiland waar geen vuurwerk wordt afgestoken en waar we met onze oude Job in 2008 naartoe reden. Job was panisch voor vuurwerk. Echt HEEL erg bang. Amrum werd ons toevluchtsoord want daar hoor je op Oudejaarsnacht alleen de kerkklok, klinkende wijnglazen en de dorpsbewoners die elkaar gelukkig nieuwjaar wensen. Het beviel goed en sindsdien vieren we oud-en-nieuw op dit eiland. Onze thuisbasis is Klar Kimming, een imposante villa uit 1920 in het dorpje Nebel dat eigendom was van een kapitein die met zeilschepen om Kaap Hoorn voer (en dan sluit de cirkel zich want wie Kaap Hoorn zegt denkt aan Chili, Patagonië, natuur, pinguïns, trektochten, tentjes, tomatenpasta en rode wijn).

Niet alleen wij maar ook andere gasten keren jaarlijks terug naar Klar Kimming. Om het jaar door te nemen in de Weinstube (!)  en te horen hoe het de anderen is vergaan.

Amrum-3

En verder: veel lezen, fado muziek, Vera’s Flammkuchen, sauna, nieuwjaarsfeest tot vroeg in de ochtend (Hyper Hyper) en…. veel wandelen! Over immens brede stranden (breder dan Schiermonnikoog…) of langs de waddenkust en uitkijken over het drooggevallen wad. Na een week Amrum zijn we geaard en klaar voor een nieuw jaar.

Op 27 december 2015 gaan we opnieuw naar Amrum.

Vera, Jens, Kai (*2), Silke, Thordis, Charlotte, Jörg en vele anderen: bis bald!