Laatste dag van onze proeftocht

image

Gisteren hebben we de laatste dag van onze proef Camino gelopen. Een vlakke tocht en dat waren kilometers maken, maar liefst 28 km. Puck heeft ook haar nieuwe schoenen getest, daar liep ze best aardig op. Echte high tech bergwandelschoenen voor de hond met vibramzolen (ja,het bestaat).

Puck en ik waren wel klaar met het gewandel aan het einde van de dag en Tim…..? Hij blijft lachen.

Maar goed een heerlijke douche en na het eten van Flammkuchen gaat alles weer beter.

Op deze tocht hebben we geen andere Camino lopers ontmoet of gezien. Wij verwachten dat dat ook zo zal zijn tot halverwege Frankrijk en dat we in Spanje eindigen in een soort van file.

We hebben even het gevoel gehad hoe dat is om elke dag flinke afstanden te lopen en steeds een nieuwe overnachting te vinden. Echt even geen thuis te hebben, maar wij hebben er zin in. De komende maanden flink trainen en vanaf half februari zullen we gaan.

Gengenbach

We hebben er nu ongeveer 100 km erop zitten. Dit wordt wel gevoeld, maar het gaat steeds gemakkelijker. Zal dit tijdens de Camino ook zo zijn? Dat de eerste kilometers het zwaartst zijn. Een deel zit toch echt in de nieuwe schoenen die nog wat blaren opleveren .

Gisteren de hele dag in de regen gelopen en na enig zoeken vonden we een hotel in Zell im Harmersbach. Behalve dat Puck nogal nat was ,had ze zich ook nog in viezigheid omgewenteld. Geen wonder dat er geen plek was…. ,maar in hotel Klosterbraustuben hadden ze een plekje voor ons. Zoals dat zal gaan tijdens de Camino ,geen kamer van eerste keuze, maar okay. De 100 vijfenzeventigplussers tijdens het schlagerfeest ’s avonds, maakt dat wij ons nog erg jong voelen. Kunnen we alvast wennen voor als wij aan een bejaardenhuis toe zijn.

Vandaag een dag met veel zon en dus een relaxende dag. Wij zijn nu in Gengensbach en lopen ook het Zwarte Woud uit. Na vandaag niet meer klimmen en dalen, maar vlakte. Het Reindal gaan we in. De wijngaarden zijn al gesignaleerd en Tim krijgt enorme speekselvloed. De eerste wijnwinkel al bezocht en wij zitten nu aan een heerlijk glas Grauburgunder…..en Puck? Die ligt inmiddels al op een oor.

Hausach – Haslach

16 km en 450 m hoogtemeters.

Vermoeidheid slaat nu toch al een beetje toe, stijve spieren en tja die nieuwe schoenen. Wanneer we naar Santiago de Compostella lopen zullen de schoenen goed ingelopen zijn, ik zal een betere rugzak dragen en we zullen niet te hard van start gaan. Wat mij wel verwonderd is dat ook hier in Zuid Duitsland niet de kortste route wordt gelopen tussen de dorpen, maar van elke tocht een mooie wandelroute is gemaakt. Ik vraag me af of we dat willen…

Puck is een tophond! Ze loopt als een tierelier, alleen wanneer we eten in een restaurant vindt ze beslist dat ze nog hele erge honger heeft en laat dit ook weten( Puck krijgt altijd als eerste eten). Vandaag zijn we in een heuse dierenwinkel geweest waar de bak met brokjes voor klaar stonden en waar wij natuurlijk brokjes van topkwaliteit voor hebben ingekocht. Gaat Tim verder voor haar dragen……

Schiltach – Hausach

24,4 km bijna 800 m. Hoogtemeters. Tsja, nieuwe schoenen en wat gebeurt er dan….blaren. Hausach echt een foeilelijk dorp, maar toch nog een redelijk onderkomen gevonden. Dat wil zeggen de kamer is prima, maar het ontvangst en het restaurant is diep treurig.

Onze Puck doet het tot dusver prima en heeft haar hoge kwaliteitsbrokjes achter zich gelaten, nu wordt het datgene wat een supermarkt nog in de aanbieding heeft. Een groot verlangen heeft ze naar de kipfilets die ze soms van Agnes krijgt. Gelukkig Puck zou Puck niet zijn ,zij kan haar buikje vullen met alles……

Schomberg naar Schiltach

Eerste  dag van onze oefentocht. Wat goed deze oefentocht,want ik weet nu al dat ik de verkeerde rugzak draag. Deze is toch niet berekent op dit gewicht, ongeveer 11 kg. Ik verlang nu al naar mijn oude vertrouwde MacPac, de tas die ik draag tijdens onze stoere ,ruige bergtochten in vreemde oorden.

Vandaag een mooie dag een beetje op en een beetje neer. Mooi weer en oh oh nu al moeite beentjes, 23,5 km afgelegd. We moeten nog wat trainen.

Nog geen mooie kloosters om te overnachten, dus nu maar een prima hotel in een idyllisch dorpje met vakwerkhuizen.

Inkopen en Inlopen

SPAC Sport en dierenzaken in Groningen doen goede zaken. We hebben onze buitensportuitrusting kritisch doorgenomen en (opnieuw) blijkt dat we van alles moeten afschaffen.

Lang, heel lang gelden hadden we de illusie dat we ooit een complete uitrusting zouden hebben…

Hieronder de score tot dit moment:

  • 2 zomerslaapzakken (we hadden alleen zware slaapzakken waarin je bij -15 C  kunt slapen – heb je niet nodig tijdens het voorjaar in Spanje)
  • 2 paar Meindl trekkingschoenen (klasse A/B)
  • een MSR gasbrander (grrr…, the real stuff is en blijft een MSR Whisperlite petroleumbrander maar die is te groot & zwaar voor de Camino)
  • looptuigje, fleecedekentje en loopschoentjes voor Puck (inderdaad, hondenschoenen – voor op de harde stenen grond van de Meseta; een tip van een Caminoganger die ook met zijn hond heeft gelopen)

En we zijn nog niet klaar. Maar maak je geen zorgen, bij SPAC zijn we inmiddels goede bekenden en staat de koffie bij binnenkomst al klaar.

Afgelopen zondag hebben we in Hooghalen de nieuwe uitrusting getest. Puck is al gewend aan het looptuigje.

Omwegen: Boeken

De top 10 van niet-meegenomen-maar-wel-eigenlijk-meegemoeten boeken.

1. Der Zauberberg van Thomas Mann. We gaan niet naar de Alpen. Maar dat is het enige excuus dat we kunnen bedenken.

2. De volledige Sigmund editie. Had Tim voor Monique moeten dragen. En Tim zou niet in slaap zijn gevallen vanwege het gegrinnik van Monique.

3. De traagheid van Kundera. Hebben we al gelezen. En we zijn niet langzaam.

4. Candide van Voltaire. Leek ons minder geschikt wanneer we avonds bij een klooster aankloppen.

5. The New York Trilogy van Paul Auster. Over een detective die in Manhattan het spoor bijster raakt. Wij hopen echter ooit nog eens in Santiago aan te komen.

6. Orlando furioso van Ariosto. Tsja… staat al 20 jaar op de plank.

7. Job van Joseph Roth. Omdat Erik Kweksilber van Godert Walter de Radetzkymars beter vindt.

8. Proust. Want we kunnen erover meepraten zonder dat we het gelezen hebben.

9. Birds of Patagonia, Tierra del Fuego & Antarctic Peninsula. Helaas, we nemen geen verrekijker mee.

10. The River Cafe Klassiek Italiaans kookboek. Lezen over Pappardelle alla lepre is mooi en inspirerend. Totdat je Macaroni met een bouillonblokje in je bord vindt.

Het verzameld werk van Cees Nooteboom gaat natuurlijk wel mee. Dat regelt Puck.

Omwegen: Wijn

Als (aspirant) pelgrim zou je eigenlijk altijd een fles wijn binnen handbereik moeten hebben.

Goed tegen stress (weer de verkeerde afslag genomen), bron van snel-verbrandende energie (als je moe, moe, MOE bent), stimulerend voor inspiratie (wat doe ik hier?) en diepe inzichten (hoe kan ik zo gek zijn geweest dat…).

Enkele toppers die we ontdekten in Italië, Spanje en Portugal en die je ook in Groningen kunt kopen:

Sangiovese wijn (daarmee maken ze in Toscane beroemde wijnen maar ook uit de Marche en Emilia-Romagna komen topproducten & voor een betere prijs).

Aglianico del Vulture (vanuit de Basilicata in Zuid-Italië. Op wijnkaarten van restaurants uit die streek staan geen andere rode wijn. Welke andere wijn?)

Bierzo wijn (wordt gemaakt op de grens van Galicië en Castilië. Het Jacobspad loopt er dwars doorheen! Dit zijn de wijnen die ons door de laatste 200 kilometer zullen slepen)

en

now for something completely different 

Weißburgunder Sekt van Reinhard Schmitt (te nuttigen met Amrumse oesters en Flammkuchen in de Weinfriese te Nebel)

Omwegen: Eten

Langzaam ontstond bij ons een gezamenlijke passie voor lekker voedsel. De keuze van vakantiebestemmingen wordt beïnvloed door culinaire redenen (schaaldieren in Galicia, aceto balsamico van Modena, truffels bij Alba).  In een vreemde stad bezoeken we de centrale markt en kijken, ruiken en proeven van wat wordt uitgestald.

Thuis koken we dagelijks met verse spullen. Door de week eenvoudige schotels en in het weekend hebben we iets meer tijd. Zelfgetrokken bouillon, zachtpruttelende tomatensausen, geroosterde courgettes, een visje dat onder een zoutkorst wordt gegaard.  Simpele gerechten, geïnspireerd door het lekkere eten van eenvoudige Spaanse, Portugese en Italiaanse (!!!) eetzaakjes.

De gedeelde interesse heeft ook een keerzijde: onze smaken gaan steeds meer op elkaar lijken. Zitten we in een restaurant – grote menukaart, seizoensschotels op een steekvel & daggerechten op het krijtbord – dan kiezen we steeds vaker dezelfde gerechten. Tim probeert die kans te minimaliseren door vooraf niet te vertellen wat hij bestelt. Maar het gebeurt steeds vaker: ober komt eraan … Monique noemt haar keuze … Tim: “doe maar twee maal”…

Op de Camino in Spanje koken we ons eigen potje. Daarna een jaar lang geen pasta meer eten…