Snurkers

(’s avonds in de herberg – als het nog gezellig is. maar daarna….)

(Limoges -) Flavignac, 2 april, 30 km, totaal: 1129 km

(Flavignac -) La Coquille, 3 april, 18 hr, 17 ºC, 25 km, totaal: 1154 km

Lange tijd waren we alleen. Zagen we geen andere pelgrims. Maar de tijden zijn veranderd, we zien nu plotseling veel pelgrims die in Limoges zijn gestart en iedereen zoekt aan het eind van de dag een slaapplek. Op de Camino zijn verschillende overnachtingsmogelijkheden: hotels, Chambre d’hôtes (Bed & Breakfast), Accueil Pèlerin à Domicile (overnachting in een privé huis) of pelgrimsherbergen. In herbergen slaap je met anderen in één ruimte. Soms deel je de kamer met één of twee personen maar in grote herbergen heb je slaapzalen voor meer dan 20 mensen.

In Flavignac sliepen we in de gemeentelijke pelgrimsherberg. De herberg had een kamer met twee stapelbedden. Twee Duitsers waren voor ons aangekomen, hadden zich al geïnstalleerd en voorbereid op een rustige nacht. Op dat moment stapten wij binnen en we hadden zelfs nog een hond. Zij keken naar Puck en dachten: gaat die ’s nachts blaffen en in de herberg pissen? En wij bekeken de twee Duitsers (50 – 60 jaar) nauwgezet.

Snurken ze?

Want dat is de nachtmerrie van de slaapzaal. In de avond is het vrolijk en gezellig, je praat over de belevenissen van de dag, oude avonturen en de rol van de mens in het universum.

Maar het licht gaat uit, je strekt je uit, je doet tevreden je ogen dicht en …

Grooaaahhhh…..

komt uit de strot van een kamergenoot. En dat is altijd de man die onder of naast jou slaapt!

Gggggggggguuuuurrlll………..

of is het een gorgelende afvoer?

GGGGGuuuu…   Uuuugggllll…. GGGRRRRR

in gedachten wurg ik mijn benedenbuurman, in principe een effectieve oplossing. Hoe stop ik het snurken? Terwijl ik (Tim) denk is Monique al tot actie overgegaan. Rammelt aan het bed, roept iemand wakker of schijnt met een zaklamp in de ogen.

We hebben twee keer met anderen in een slaapzaal overnacht. Alle andere personen snurkten. LUID. HEEL LUID! Maar het snurken stopte binnen een uur (met dank aan Monique). En daarna konden we toch nog slapen.

Binnenkort zijn we verlost van snurkers. De kampeerspullen zitten in onze rugzakken, de campings zijn sinds 1 april open en dus horen we binnenkort zacht getsjilp en gekwaak in plaats van een blubberende rioolpijp. Leve de natuur.

2 gedachtes over “Snurkers

  1. Het slechte weer, andere ontberingen, zelfs de Fransen zouden me er niet van weerhouden om de camino te lopen. Het gesnurk op een slaapzaal trek ik echter ook niet. Misschien zijn oordopjes wat. Of anders een taser of strychnine….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *