Kiel Windeweer

image

Vandaag lopend naar Kiel Windeweer. Prachtig tocht door een wit besneeuwd landschap en met een stralende zon. Heerlijk picknicken bij het Foxholstermeer. En ook valt het vandaag weer op hoe weinig mensen genieten van deze uitzonderlijk mooie dag.

Toen de kilometerstand op 23 stond werden we met open armen ontvangen bij Arien en Berna voor een fantastisch “pelgrims” diner, stoofschotel met aardappelpuree en boontjes.Hier gaan wij nog van dromen onderweg

. Hoe mooi kan het leven zijn. Deze keer ook nog weer met de auto naar huis gebracht

Het Caminojaar is begonnen

Met een intensieve Nieuwjaarsdag, waarbij de tradities in ere zijn gehouden, zijn we aan ons Caminojaar begonnen.

Tegen middernacht stonden we tussen de bewoners van het dorp Nebel op het plein voor de kerk waar -nadat de iPhones op 00:00 sprongen – Sekt-flessen knalden en sterretjes werden aangestoken. In de enoteca “Die Weinfriese” hebben we vervolgens Spaanse wijn laten aanrukken en op een goede Camino getoast. De eigenaren van de Weinfriese hebben eveneens een vakantiewoning nabij Cadiz in Spanje. Dit feit is wellicht niet zo interessant maar heeft als belangrijke consequentie dat op de wijnschappen meerdere Spaanse topwijnen liggen. Een ander feit, ditmaal wel interessant – althans voor de wijnliefhebbers: “Taberner” van “Huerta de Albalá” bij Cadiz. 100% Syrah. Verslaat Frankrijk en zelfs Italië wordt nerveus van zo’n kanjer.

Nieuwjaarsdag 2016 was qua weer even absurd als het afgelopen jaar. Windstil, blauwe hemel en warm. Terrassen waren bezet, rieten strandstoelen stonden opgesteld. Bier dat buiten stond voor het “Angrillen” werd warm. Op zo’n dag maken alleen watjes een Nieuwjaarsduik – maar zelfs die reden kon Puck, onze held-op-sokken, niet overtuigen. Water tot aan haar potjes, niet verder.

Amrum27

We zijn de plannen voor de Camino verder aan het uitwerken. Het lijkt dat we niet het hele stuk van Groningen naar Santiago zullen lopen. Die afstand blijkt namelijk iets meer dan 3000 km te zijn en dat is te veel om in 3.5 maanden te lopen. Je zou dan continu tegen de klok lopen, geen reserve hebben voor een kleine blessure of ziekte en zeker geen rustdag kunnen nemen. Ons huidige plan is:

Nederlands spoornet (Groningen CS – Maastricht CS)

Via Mosana (Maastricht – Namen)

Via Monastica (Namen – Rocroi)

Via Campaniensies (Rocroi – Vézelay)

Via Lemovicensis (Vézelay – St. Jean Pied de Port)

Camino Frances (St. Jean Pied de Port – Santiago de Compostela)

Binnenkort zullen we het plan in meer detail aan jullie tonen.

Vangst van de dag – Woensdag

Opnieuw hebben we meerdere uren over het Noordzeestrand gelopen. Met harde tegenwind zodat we na afloop de zandkorrels overal in de kleding en bagage vonden.

Halverwege zagen we een jonge zeehond met moeder. Vader was in de buurt en keek af en toe boven het water naar zijn kroost. Puck hielden we koest, met een paar blaffen had ze kort daarvoor een zeehond van de zandbank in  het water gedreven.

Morgen is het Sylvesterabend (oud-en-nieuw), een grote party in de Weinstube. We bereiden ons voor.

De grote tocht om de noord

Vanochtend voelden we direct, dit wordt de dag voor “De grote tocht om de Noord”.

De benen voelen goed, Puck zag er fit uit, weersomstandigheden goed, gaan dus! Op Amrum betekent dit een lange tocht door een groot natuurgebied, heen langs de waddenkant, terug langs de Noordzee. Misschien een klein beetje vergelijkbaar met de Boschplaat (Terschelling) .

De wind suist om onze oren , een schemerig zonnetje, we zien wat bergeenden  en wat steltlopers onderweg, maar als klapper op de vuurpijl lagen precies op de noordpunt een viertal gewone zeehonden te relaxen. Mooi hoor!

Flink wat kilometers weggestapt en als traktatie een heerlijke sauna bij Klar Kimming.

Amrum5

Wir sind wieder da!

Moin, we zijn weer bij Vera & Jens op Amrum! Het eiland met het breedste strand, de verste uitzichten (en de meeste honden). Geen vuurwerk (dus veel honden) maar wèl met wilde oesters en een Weinstube onderin de Ferienwohnung.

De ambities zijn hoog, elke dag willen we lange wandelingen maken, langs de Noordzeekust òf de Waddenzijde òf “om de Noord” waar een ruig natuurgebied ligt òf dwars over het eiland met luxe rietgedakte waddenhuizen.

De telescoop is mee (vandaag prachtige eidereenden gezien) en de camera hangt om de nek. En op het MEGA-brede strand wil je dan de groothoeklens grijpen om *BAM* het weidse uitzicht te pakken en *BAM* de wind te voelen die urenlang in onze oren toeterde… Heerlijk!

Amrum2

Het gaat niet goed

Het is veel te warm! Week-in-week-uit lopen we bij lenteachtige temperaturen door de bossen. 15 °C tijdens de kortste dag van het jaar. Hoe is het mogelijk. Knoppen komen in de bomen, op takken is roze bloesem gestrooid, de eerste stinzeplanten verschijnen nu al boven de aarde en vanmiddag zag ik een verdwaalde vlinder.

Muts noch handschoenen zijn nodig. Een T-shirt met een dunne fleece is al voldoende en eigenlijk te warm wanneer je een zandduin beklimt. Dat kan niet goed gaan Ik hoor Koning Winter achter de horizon grommen. Laat hij het afweten? – ik weiger het te geloven – of dondert hij na Oud-en-Nieuw met snerpende sneeuwstormen het land binnen? En wat voor ravage zal dat dan in de natuur aanrichten??

 

Bitter en Zoet

Het leven van de twee aspirant-Jakobsgangers gaat niet over rozen. In plaats van zoete bloemengeuren treffen wij hoogstens bittere radicchio op ons pad.

Wij berusten in ons lot en volbrachten daarom een oefenweekend in Hotel Bitter en Zoet te Veenhuizen. Onze kamer lag in een pand met de naam “Plichtgevoel”. Maar dat ontdekten we gelukkig pas bij het uitchecken. Op Monique’s verjaardag (zaterdag) genoten wij van een voedzame maaltijd (hotel en restaurant zijn allebei uitstekend!). Op zondag vertrok het team even na 10 uur voor een wandeling vanuit Veenhuizen langs de Drentse brinkdorpjes Norg, Langelo en Steenbergen. Prachtig weer, zonnig en warm, zo zou het ook moeten zijn als we op 15 Februari uit Groningen vertrekken… Met twee topografische kaarten en een kompas zijn we niet verdwaald en na ongeveer 5 uur lopen waren we weer terug bij het hotel. Het grote wild bleek onderweg met vakantie te zijn maar twee lama’s van een hobbyboer vervingen de Drentse herten.

Monique liep deze keer op lichte wandelschoenen en had geen last meer aan de voeten. Tim droeg voor het eerst een iets grotere (40 L) rugzak die als gegoten zat. We gaan vooruit, volgend weekend een nieuwe tocht.

 

Rust

Dit weekend rust. Monique kreeg van Sinterklaas de beste eilandverhalen van Boudewijn Buch (voor op Amrum) en Tim ontdekte een doos bonbons (want Tim is choco-junk). Buiten stormt het maar binnen zijn de glazen gevuld met Spaanse wijn en de ruimte gevuld met Catalaanse muziek (van Jordi Savall). Grote ontspanning, laten de Pieten maar over de daken kruipen. Wij komen wel in Spanje, niet per schip maar over Het Pad.