het vertrek uit Léon, alles is nog mooi….

(Léon -) San Martin del Camino, 20 mei, 22 hr, 18 ºC, 25 km, Total: 2109 km

De Camino liep vroeger van stad naar dorp, van kerk naar klooster, over de meest zekere en makkelijke wegen. Het huidige pad volgt de vermeende historische route en voert de pelgrim over bergen, door bossen maar ook door de “lelijke” rafelranden van de stad en langs snelwegen.

ergens

Zo ook vandaag, 25 Camino-kilometers liggen vlak langs de N-120 die van Léon naar Astorga loopt. In elke gids staan alternatieve routes die je alsnog door lieflijke, romantische dorpjes leiden. Wij hebben echter de hoofdroute genomen, langs asfalt, autodealers, wegrestaurants en veel grote grijze dozen op industrieterreinen waarvan je je afvraagt wat daar binnen gebeurt.

hoera, daar is de N-120!

De N-120 is voor ons “heilige zwarte grond”. Op deze weg zagen we voor het eerst de pelgrims. Lopend langs de snelweg. Eerst links van de weg, dan haastig de weg overrennend en vervolgens rechts van de weg. Kilometers lang was de stoet die nergens naartoe leek te lopen. Langs de weg stond meermalen een bord “Camino de Santiago”. Ah, de Camino!, het boek “De Omweg naar Santiago” van Cees Nooteboom ligt in Spanje altijd bij ons op de achterbank. Ons oordeel was gelijk gemaakt: die lopers zijn knettergek, wij gaan dat nooit doen. We kamperen lekker in de Patagonische wouden! Lopen langs alpaca’s en niet langs vrachtauto’s.

Natuurlijk hadden we toen gelijk. Althans voor 50%. We lopen nu toch langs die weg. Maar we zijn niet knettergek. Dat zijn alle andere pelgrims die vandaag voor en achter ons liepen. Want die hadden ook de rustige alternatieve route kunnen nemen. Wij niet, wij liepen in de uitlaatgassen om terug te denken aan die autorit van 10 jaar geleden. En ademden de lucht nog eens diep in.

langs “onze” N-120