De andere Camino

een wild paard op de pas bij Roncesvalles
(St Jean Pied de Port -) Roncesvalles, 26 km, Totaal: 1627 km

(Roncesvalles -) Zubiri. 26 april, 22 hr, 9 C, 23 km, Totaal: 1650 km

Bij aankomst in St Jen Pied de Port was het al duidelijk dat in deze plaats een andere Camino begon. Tot deze plaats hadden we 10-20 andere pelgrims gezien, in St. Jean lopen een paar honderd pelgrims door de steegjes en dan is het nog rustig. Pas in Mei wordt het hoogseizoen.
Het hart van St Jean is de Rue de la Citadelle, hier krioelen de rifugi, de restaurants met de Menu Pelegrin, het pelgrimsbureau en winkels waar een pelgrim de nieuwste kleding en gidsjes kan kopen.
In de Rue de la Citadelle zag ik het eerste figuur met een rolkoffer. Rolkoffer? Hier? Aan de Camino? Later zag ik anderen en dwarrelde het kwartje langzaam op de grond. Naast de hard-core wandelaars starten hier, in St Jean ook mensen die een deel van de bagage per auto laten vervoeren naar hun overnachtingsadres. De Camino All included. Een Buckler-versie van de Camino, ’s ochtends vroeg met een dagrugzakje lopen en bij aankomst de afgeleverde Samsonite openen.
Hoe dan ook. Maandagochtend was het zover. Een klassieker wachtte op ons, de wandeling van St Jean naar Roncesvalles over een Pyreneeënpas. Karel de Grote verloor hier een leger en Ariosto schreef hierover Orlando furioso. En tijdens deze wandeling voltrok zich het drama. We waren enkele uren onderweg, het pad rolde voort, verre uitzichten, begrasde heuvels, een herdersstal en een enkele verlaten boerderijen, welkom in de bergen. Plotseling zien we een dood veulen in de greppel, het vlies zat nog om het jonge beest en vijf meter verder lijkt een merrie dood op de grond te liggen. Ze beweegt zich niet, of toch, één oog gaat open. De merrie ligt op haar zij en kan niet overeind komen. Mensen stoppen, het is zojuist gebeurd. We proberen haar omhoog te duwen, stumpers, we weten niet hoe zwaar een paard is. Af en toe probeert de merrie op te staan en slaat met haar hoeven in de lucht. Wat is hier in hemelsnaam gebeurd? Hoe kan een paard zo hulpeloos op de grond liggen. Een Fransman belt 112. Na een uur kijken en aanmoedigen lopen de mensen verder, er zal iemand (een veearts?) komen, het is ijzig koud, het paard ligt op de grond, drinkt water uit de zakfles van een pelgrim maar blijft liggen. Iedereen vreest: dit paard gaat het niet redden, het is hier veel te koud, het beest raakt onderkoelt en sterft. Gistermiddag vertelt een Frans paar dat een boer het paard overeind had getrokken. Hoera!! Vanmiddag horen we van dezelfde mensen dat het paard later naar het abattoir is gegaan, het was verwond en de behandeling was te duur.
Roncesvalles is een abdij en een pelgrimsherberg dat door vrijwilligers van de Nederlandse Jakobsvereniging wordt geleid. Ook hier geldt de wet van de grote getallen. In Frankrijk waren we onder de indruk van een herberg met 10 pelgrims, het zijn er hier ver over de honderd. Wij sliepen in een eigen tent buiten maar we waren nieuwsgierig en hebben de slaapzalen gezien waar al die mensen hun slaapzak al hadden uitgespreid. Wat een snurkorkest moet hier in de nacht wel niet klinken.
De pelgrimsherberg is maar een klein deel van het hoog oprijzende complex dat ook een kerk, twee hotels, twee restaurants en misschien ook nog ergens een klooster omvat. Het Ikea meubilair is hygiënisch maar zielloos en de efficiency is aangenaam maar vloekt met de onbeholpenheid die je in andere religieuze plaatsen aantreft.
En wat een drukte! Pelgrims blijven binnenstromen als anderen al lekker in de zon liggen of vertrekken voor een glas wijn op een van de terrassen. Sommigen pelgrims zoeken contact, schudden handen en zitten op het terras terwijl anderen doellbewust mediteren en in vreemde houdingen op de grond of tegen een wand steunen. Doorvoor moet je blijkbaar een Europeaan zijn want bij boeddhistische kloosters in Kathmandu hadden we dergelijke acrobatiek niet gezien.
Roncesvalles2
de pelgrimsmaaltijd te Roncesvalles
’s Avonds komt iedereen bij elkaar voor het diner aan grote ronde tafels. En dan ervaar je weer de rijkdom van Europa. Aan onze tafel zaten en discussieërden Engelsen, Nederlanders, een Duitser, een Zwitser en een Portugees. Twee Zuid-Koreanen keken toe. De gesprekken worden geolied door Navarra wijn, het eten is simpel (want het is immers een pelgrimsmenu) maar smaakt heerlijk en vult goed na de pasovergang.
Dwalend over de lanen en door binnenplaatsen komen we weer bij onze tent en weten dat 150 andere pelgrims vanuit hun slaapcellen op ons neer kijken.
Roncesvalles3
pelgrim in rustzaal, Roncesvalles

2 gedachtes over “De andere Camino

  1. Lieve Monique, Tim en Puck,

    Met soms een bulderende lach en dan weer met onze “ogen op sap” genieten we van jullie wonderlijke reis……
    Tim, de sfeer die jij schetst met woorden is van een weergaloze schoonheid.
    Monique toen Gert en ik jou zagen met Puck in jouw armen……. wat een prachtig teder plaatje.
    Hartknuffel van Gert en Herma

Laat een antwoord achter aan Monique Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *