Ingewijd

Saint Severin, 18 februari, 18 hr, 0 ºC

We horen er nu bij! Nadat we drie nachten in hotels sliepen, zitten we vandaag in een echt pelgrimsonderkomen te Saint Severin. Het is een lokaal met 6 bedden maar wij zijn de enige gasten. Of sterker: we zijn de eerste gasten van dit jaar. Daarnaast is er een keukentje met kasten vol serviesgoed van de parochie en een badkamer met een oude douche waar heerlijk warm water uitkomt. Na 27.1 kilometer lopen ben je hiermee al meer dan tevreden.

St Severin2

Overnachten in een hotel staat niet in hoog aanzien onder pelgrims. Ik heb nog geen lyrisch verhaal gehoord van een pelgrim die in een hotel uit zijn dak ging. Maar lees het reisverslag van een pelgrim en je krijgt gratis tips over overnachtingen in kloosters, pelgrimsherbergen en bij privé-personen.
Inderdaad, wij zijn wat sceptischer (of wellicht zijn we nog niet in de Camino “geaard”). Ik vrees om in een huis te komen waar je met de eigenaar aan tafel zit en na een kwartier ontdekt dat de taalkloof Grand Canyon afmetingen heeft en je een doorzichtige smoes verzint om naar je kamer te vluchten en je daar te barricaderen.
Dus met frisse tegenzin ging ik met Monique om 19 uur naar mevrouw Marie Paule Dejardin, de beheerder van de slaapzaal die een diner organiseerde voor buurtbewoners en de passerende Hollandse pelgrims. De stemming was katholiek zodat we ons tijdens het diner maar ongemerkt gehuwd hadden verklaard.
En toch, ik ben onder de indruk van Mevrouw Dejardin. Een sociaal bewogen vrouw die haar huizen heeft opengesteld voor “degenen die het nodig hebben” en daarnaast ook zorgt voor pelgrims zoals wij. Door zulk soort mensen blijven kleine dorpen zoals Saint Severin levensvatbaar. Het eten was prima. De taalkloof was gigantisch maar overbrugbaar door cruciale lacunes in het vocabulaire op te vullen met Engels, Spaans of Italiaans. Maar toch, ik was opgelucht toen we terugkeerden naar onze slaapzaal. Morgen kopen we in Hoei/Huy een Franse krant, kranten lezen is immers de beste manier om opnieuw kennis te maken met een ooit geleerde taal. En mocht dat allemaal niet helpen dan veranderen we de koers en lopen door Duitsland naar Rome.

Romantiek

In vroegere tijden trok de pelgrim met zijn spullen in een plunjezak van dorp tot dorp en vond in een warme hooiberg of de gelagkamer van een herberg zijn onderkomen voor de nacht.

Dat is tegenwoordig anders. Althans als je met een hond loopt aangezien die niet welkom is in de meeste pensions, jeugdherbergen en hotels. Daarom zijn we gisteren uitgeweken naar een Campanile hotel in een buitenwijk van Luik. Daar was en bleef het koud, althans de kamer en de douche. Vanochtend zijn we snel vertrokken.

Vandaag zijn we te gast in het Ibis hotel in Boncelles, een voorstad van Luik. Niet te vergelijken. Dit is een normaal maar eenvoudig hotel. Ingeklemd tussen een golfterrein en een snelweg. Naast een bowlingbaan en een casino en een benzinepomp en een wellness-zaak (??). Waar is de romantiek gebleven? We lopen met onze rugzakken naar binnen en worden aangestaard als Spiders from Mars. Wandelaars? Maar dan wordt de Jakobsschelp herkend en passen we weer in een klantencategorie en blijkt de baliemedewerker een voortreffelijk gastheer te zijn.

Voor de statistieken: vandaag hebben we slechts 20 kilometer gelopen en voelen we ons beter dan gisteren. Het weer is nog steeds goed, windstil, geen regen, af-en-toe zon. Het pad voerde door lichte heuvels en een wijds aangelegde universitaire campus. Het Jakobspad is keurig bewegwijzerd, we hebben nog niet kunnen verdwalen maar doen ons best.

“Even inlopen”

We vrezen al voor de terugkomst. Meestal begin je dan over de start (iedereen luistert nog, de 856 dia’s moeten dan nog komen)

“tsja, en toen kwamen we dus uiteindelijk toch nog in Eijsden”

“na zes uur, een wisselstoringkje onderweg”

klopt, als je de trein nodig hebt is er altijd wel iets. Misschien werd de software van de wissel wel vernieuwd

maar eh, vanuit Eijsden waren jullie zo in België”

“Klopt, na ongeveer 3 kilometer sta je bij grenspaal 43. Uit 1843”

en dan Wallonië in”

“precies, as French as French can be”

een inkooptochtje neem ik aan

“…”

jullie hadden toch vaker in de Andes en de Himalaya gelopen?”

“ja, inderdaad, mooie tochten waren dat”

” dan weten jullie natuurlijk hoe je je moet voorbereiden”

en jullie waren zeker fanatiek gaan inlopen met volle bepakking en zo”

“ehh, nou.. we dachten dat dat niet nodig was”

oh sorry, jullie zijn natuurlijk al zo ervaren, met stel 16.5 kilo op de rug weten jullie gelijk dat je geen problemen hebt”

“ja, zo ongeveer”

Met andere woorden: we hebben peentjes gezweet. Over de krengen van rugzakken hebben we het later nog wel eens. Maar nu: Eijsden – Luik. Volgens de routeplanner (modus: wandelaar) 20 kilometers. En dus vertrokken we vrolijk om 10.30 uit het hotel “Le Bonheur” te Eijsden. Tralala. Vlak na Visé kregen we argwaan. Waarom gaat het pad omhoog? We moeten toch alleen gerieflijk langs de Maas wandelen? Vlak, geen vals plat, laat staan deze Belgische variant van de Keutenberg.

Vergadering van het Jakobscomité Vise. 1998. Voorzitter Pierre is een fanatiek franstalige bewoner van de Voerstreek. De loop van het pad wordt bepaald.

Pierre: “Elke Nederlander die het waagt om het Jakobspad te lopen en België te betreden zal het weten. Voilá, dat Jakobspad: die zal OVER ELKE HEUVEL GAAN DIE WE HEBBEN!”

“Maar Pierre, het pad over heuvel 3 gaat helemaal niet naar Luik”

“OVER ELKE HEUVEL DIE WE HEBBEN”

En  dus liepen we 30.5 kilometertjes en kwamen aan bij Hotel Campanile in Luik. Kapot. Het centrum van Luik had wat Fin-de-Siêcle ornamenten maar wij keken alleen naar de finish. En daarna eerst een 0.5 liter Leffe Blond voordat we verder dachten.

Nog maar 2327 kilometers

Eindelijk!

Na meer dan twee jaar dagdromen, een jaar lang voorbereiden, drie maanden inlopen en een week stressen is het dan eindelijk zover: de rugzakken zijn aangegord en de Jakobsschelp is bevestigd. Puma heeft de laatste krabbels gehad en daarna, de deur open, we willen op stap, niet langer nerveus in het huis rondlopen om nogmaals paklijsten te inspecteren. We gaan!

De straat neemt afscheid, Han en Sijtske, Henk en Rita en meneer van de Heuvel wuiven ons uit en daarna… de hoek om, de St Lucasstraat in, bij de Kraneweg linksaf en links-rechts-links-rechts, wat voelt dat goed. Was de rugzak nu echt 16.9 (pardon: 16.5) kg? De zon straalt, blauwe hemel, we gaan naar Santiago. Echt waar.

Maar dan wel met enige tussenstops. De eerste al na een kilometer, bij het bisdom van Groningen en Friesland waar de allereerste stempel in onze Credencial wordt gezet.

Zes uur (ZES UUR, we besparen jullie de details) later staan we in Eijsden en scheren langs een grenspaal. Inderdaad, we vertrekken vanuit Nederland maar de walm van Belgische friet is al vaag te ruiken.

en ergens horen we zacht ….. is er leven op Pluto…..    kun je dansen op de maan ….

Credencial1

A – A – A – ADRENALINE!

Het is zover

Morgen vertrekken we…

Nu moeten we!

Geen tijd te verliezen!

Alles schoonmaken & opruimen &

OPRUIMEN

Want MORGEN komen nieuwe bewoners

WAT ZOUDEN ZE ANDERS WEL NIET DENKEN!

A – A – A – ADRENALINE!

De rugzakken!

Waar is mijn paklijst, ik mag niks vergeten.

VERGETEN!

Waar is mijn fleece shirt! WAAR zijn de sokken!

Neem jij ook de tent. MOET IK ALLES ZELF DRAGEN?

Hoeveel, hoeveel, hoeveel

HOEVEEL weegt mijn zak?

16.9?

ZESTIEN KOMMA NEGEN???????

******** (censuur – de site moet ook voor de jongsten onder ons te lezen zijn)

A – A – A – ADRENALINE!!

wat zal ik achter laten…. hoe moet ik dat nu doen

gezamenlijke tandenborstel…

twee paar sokken minder

titanium wandelstokken

A – A – A – ADRENALINE!!!

zestien komma vijf

Pufff…

en nu een wijn

 

 

 

Afscheidsborrel

op de laatste “gewone” avond werden we verrast door vrienden die langskwamen om een een glas te heffen op de Camino.

Of misschien ook andere redenen:

…wellicht zien we ze nóóóóit meer terug….

…gaan ze nou ECHT die tocht lopen?…

 …nou, in Spanje zal het toch wel mooi weer worden…

gesterkt door de avond, een goed glas en de lekkerste haring van Chiel en Gré staat ons besluit nog altijd vast

Bedankt Frederique, Jelmer, Marijn, Zara, Chris, Max & Vera!

ja, we gaan het ècht doen!

Laatste werkdag

image

Vandaag de laatste werkdag voor onze reis. Wat een bijzondere dag! De een na de andere klant kwam nog even binnen om ons een goede reis te wensen of nog voor een knipbeurt of een klein cadeau brengen. In het bijzonder Jacco en Annemarie met zes dwarsliggers. Dit zijn hele kleine leesboeken,maar echte boeken, dus GEEN e-reader. Ze gaan mee in de tas. Iedereen heel erg bedankt!

De lunch had Jet verzorgt en ook die stond in het teken van de reis, een echte tapaslunch. Wat bof ik toch met mijn collega’s. Nu mogen zij  samen de kapsalon runnen. Heel veel succes! Ik zal ze alledrie nog missen onderweg.

Vrije maandag

Wat doe je zoal op zo’n laatste vrije dag voordat de reis begint?

Briefjes maken over de verzorging van Puma, gebruiksaanwijzing huis, briefje voor de accountant, briefje voor Agnes……. en zo door.Ehbo doosje goed aanvullen. Puck in bad( ze moet schoon en fris op reis).Bankzaken en administratie bijwerken.Voldoende brokjes voor Puma gekocht. En nadenken wel of geen e-reader, heb ik zo’n ding in de handen in een winkel ,het lijkt mij eigenlijk niks, dan toch maar boeken?

De dag is weer voorbij, nu nog een week flink werken.

Eén week…

Nog een week en dan gaan we. De meeste inkopen zijn gedaan. Het belangrijkste wat we nu nog moeten doen is een paklijst maken en daarna de rugzakken “proef-inpakken”. Nemen we de tent en kampeerspullen gelijk mee? Past alles er in? Hoeveel weegt het kreng dan?

En het huis schoonmaken zodat de tijdelijke bewoners Han en Sijtske in een opgeruimd huis komen.

Maar vooral onze poes Puma een week lang super verwennen want wat zullen we haar missen op onze tocht….

De Camino – Het Routeplan

Het aantal “officiële” Jacobswegen neemt exponentieël toe. Laat een ambitieuze VVV-manager zijn gang gaan en voor je het weet is er weer een zijtak van een Camino bewegwijzerd en zijn de cultuurhistorische details hiervan in een wandelgids beschreven.

Hierboven zie je een schets van de route die we hebben gekozen: door het Maasdal, langs de Ardennen om daarna als God in Frankrijk langs Reims (zet de flessen alvast koud), Chablis (…), Troyes (de kathedraal), Vezelay (een heel beroemde kathedraal), Limoges (porselein), Perigueux (truffels) en langs de Bordeaux streek naar de Pyreneeën te lopen. En daarna gaat nog het verder: Logroño (Rioja), Sto Domingo de la Calzada (met kip en haan in de kerk), Burgos, Sahagun (schitterend kerkportaal), Leon (de mooiste glas-in-lood ramen en Prieto Picudo wijnen), Villafranca del Bierzo (Mencia) en tenslotte naar Santiago de Compostela (DE kathedraal en het meditatief doel van de tocht).

De afgelopen weken hebben we het internet afgestruind en uit dit aanbod kozen we vier gidsjes die ons moeten redden:

  • “Belgien: Jakobsweg Via Mosana / Via Monastica, von Aachen nach Rocroi” door Jens Warnsloh, Conrad Stein Verlag, 2015.
  • “Op Weg naar Santiago van de Ardennen naar Bourgondie”, Randonneurs & Pelerins 51, Reims, 2015 (dit is de Nederlandse uitgave van een Franstalig gidsje. Chapeau dat men een Nederlandse vertaling heeft gemaakt! Zie ook: www.randonneurs-pelerins.com)
  • “Pelgrimsweg van Vezelay naar St Jean Pied de Port, variant via Nevers” (Pas op: er is een aparte uitgave die de Bourges variant beschrijft), Nederlands Genootschap van Sint Jacob, 2015. N.B. de laatste updates van de gids staan op www.santiago.nl/vezelay
  • “Spaanse St. Jacobsroute, Cordula Rabe, Rother, 2012 (Nederlandse vertaling van het Duitse origineel)

We hadden voor het stukje Eijsden – Luik ook nog de gids “Jakobsweg Rhein-Maas Weg” van Conrad Stein Verlag uit 2008 kunnen kopen. We wagen het er echter op, gaan de 25 kilometer op kaart en kompas lopen en volgen de rode paaltjes.

De gidsen hebben we vluchtig doorgebladerd en de voorgestelde paklijsten bekeken (naast de gebruikelijke wandel- en kampeerspullen staan hierop zaken zoals: oordopjes, badslippers, een Jacobsschelp en een “last” voor Cruz de Ferro).

En dan hier de afstanden:

  • Eijsden – Luik:                                                          25 km (inlooproute)
  • Luik – Rocroi:                                                         200 km (via Mosana & Via Monastica)
  • Rocroi – Vezelay:                                                    393 km (via Campaniensis)
  • Vezelay – St Jean Pied de Port:                           933 km (via Lemovicensis)
  • St. J. Pied de Port – Santiago de Compostela:  797 km (Camino Frances)

et voilà, alles bij elkaar dus:                                       2348 km

Oef, waar beginnen we aan?